میزگرد فلسفه شناسی (6) / ارزیابی حال و آینده فلسفه اسلامی

فلسفه اسلامی حاصل تلاش فیلسوفانی است که با بهره گیری از مکاتب فلسفی قدیم و با الهام از تعالیم و معارف کتاب و سنت پی ریزی شده است. این فلسفه به دلیل اینکه میراث چند قوم بوده و حاصل نقادی افکار دیگران و الهام گرفته از وحی الهی است، بر سایر فلسفه هایی که محصول فکر بشرند، برتری دارد. برخورداری از نظام واحد، هماهنگ، منسجم و ابتنای بر مبانی یقینی، جازم و مساوق با حکمت، از نقاط قوت فلسفه اسلامی به شمار می رود.
افراط و تفریطی که اندیشه وران فیلسوف در این رشته مرتکب شدند، سوءتفاهم های ناشی از تشابه اصطلاحات فلسفی، و پذیرش تعبدی فلسفه توسط عده ای، از جمله نقاط ضعف فلسفه محسوب می شود.
عوامل رکود فلسفه اسلامی عبارتند از: عدم تفاهم طرفداران فلسفه با یکدیگر، تعصباتی که بین قطب های فلسفی وجود دارد و محدود شدن کرسی تدریس فلسفه در حوزه قم.
راه های رشد و تعالی فلسفه را باید در طرح مباحث تطبیقی، پاسخ مستدل به شبهات مخالفان فلسفه، گفت وگوی مسالمت آمیز با خودی های مخالف فلسفه جستجو کرد.
برای نظریه پردازی در فلسفه، مانند هر علم دیگری، پیش نیازهایی وجود دارد؛ صرف تخصص در یک رشته کافی نیست. نظریه پردازی مستلزم آشنایی وسیع با حوزه ای است که انسان می خواهد در آن نظریه پردازی کند. برای نظریه پردازی تحلیل و نقد باید توامان باشند.