بررسی فراوانی استیوم فرعی در سینوس ماگزیلاری در بیماران مراجعه کننده به بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اصفهان در سال 1401-1400

سینوس ماگزیلاری از طریق اوستیوم اولیه (PMO=Primary Maxillary Ostium) فک بالا به داخل اینفاندیبولوم تخلیه می شود، سپس از طریق هیاتوس سمیلوناریس به داخل میاتوس میانی می ریزد و با حفره بینی ارتباط برقرار می کند. اوستیوم سینوس ماگزیلاری حدودا در بالاترین قسمت دیواره داخلی سینوس قرار گرفته است. اکسسوری اوستیوم (AMO=Accessory Maxillary Ostium) ممکن است در ایجاد سینوزیت نقش داشته باشد ولی تاثیر وراثت یا محیط در وجود یاعدم وجود اکسسوری اوستیوم مشخص نیست. هدف این مطالعه یررسی استیوم اولیه و فرعی ماگزیلاری می باشد.

در این مطالعه توصیفی- مقطعی130 تصویر CBCT (Cone-Beam Computed Tomography)(مجموعا 260 سینوس) از ماگزیلای بیماران مراجعه کننده به بخش رادیولوژی دهان و فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اصفهان در شهر اصفهان، ایران بررسی شدند. اندازه گیری ها در مقطع کرونال و توسط نرم افزار On Demand 3D انجام گرفت. آنالیز آماری توسط تست های T-Test، Exact fisher، Shapiro-Wilk و  Spearmanدر نرم افزار SPSS version 16 انجام گرفت.

میانگین سنی بیماران 3/7±44/13 و تعداد نمونه های زن و مرد هر کدام 65 بود. میانگین قطرPMO (Primary Maxillary Ostium) به ترتیب در سمت راست 0/45±1/33 و در سمت چپ 0/5±1/33 بود. AMO در 64% سینوس های سمت چپ و 38/5% سینوس های سمت راست مشاهده شد. افزایش ضخامت مخاط سینوس در 26% از سینوس های سمت راست و 28% سینوس های سمت چپ دیده شد و نهایتا موکوس ریتنشن سیست به ترتیب در 9% سینوس های سمت راست و 8% از سینوس های سمت چپ وجود داشت.

نتیجه گیری: 

سایز Primary Maxillary Ostium با متغیرهای سن، جنس و وجود AMO از لحاظ آماری ارتباط معناداری نداشت، اما در سمت راست میانگین سایز Primary Maxillary Ostium در صورت وجود افزایش ضخامت مخاط سینوس کمتر از وقتی است که افزایش ضخامت وجود نداشته باشد.