پیش بینی سازگاری اجتماعی براساس طرحواره های ناکارآمد اولیه و مهارت های اجتماعی

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی سازگاری اجتماعی بر اساس طرحواره های ناکارآمد اولیه و مهارت های اجتماعی انجام شد. 133 نفر از جمعیت عمومی شهر تهران به صورت در دسترس به پرسشنامه آنلاین، شامل پرسشنامه سازگاری بل (BAI)، طرحواره های ناکارآمد اولیه یانگ (YEMSQ) و ارزیابی مهارت اجتماعی ماتسون (MESSY) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های همبستگی و معادلات ساختاری و نرم افزارهای SPSS-22 و LISREL استفاده شد. یافته ها نشان داد طرحواره های ناکارآمد اولیه در پنج حوزه بریدگی و طرد، خودگردانی و عملکرد مختل، محدودیت های مختل، دیگرجهت مندی، گوش به زنگی بیش از حد و بازداری، با سازگاری اجتماعی رابطه منفی داشتند، همچنین سازگاری اجتماعی با مهارت های اجتماعی رابطه مثبت داشت. کابرد شیوه معادلات ساختاری نشان داد سازگاری اجتماعی بر اساس طرحواره های ناکارآمد اولیه و مهارت های اجتماعی قابل پیش بینی است. از میان طرحواره ها، دو حوزه محدودیت های مختل (69/0-) و عملکرد مختل (53/0-) قوی ترین تاثیر را به صورت منفی بر سازگاری اجتماعی داشتند، مهارت های اجتماعی نیز به عنوان دومین عامل اثرگذار، پس از حوزه محدودیت های مختل، بیشترین تاثیر را به صورت مثبت (58/0) بر سازگاری اجتماعی نشان داد. یافته ها در بافت نظریه طرحواره ها تبیین و پیشنهادهایی برای ارتقای سازگاری اجتماعی مطرح شد.