تاثیر تمرین هوازی و مصرف نانو میسل کورکومین بر بیان ژن آنزیم های GPX ، Cat، SOD و MDA در بافت قلب موش های ماده بالب سی با سرطان پستان القایی در فاز درمانی با دوکسوروبیسین

دوکسوروبیسین دارویی فراگیردردرمان انواع سرطان ها است که به دلیل عوارض مختلف دربافت های بدن مصرف آن محدود شده است لذا پژوهش حاضر اثرهمزمان تمرین هوازی ومصرف نانو میسل کورکومین را بربیان ژن آنزیم های (GlutathionPeroxidase)GPX،(Catalase)Cat  (Superoxide dismutase)SOD و(Malondialdehyde) MDA دربافت قلب موش های ماده بالب سی با سرطان پستان القایی درفاز درمانی بادوکسوروبیسین مورد تحقیق قرارگرفت.

دراین پژوهش که از نوع کاربردی و از نظرکنترل متغیر ها به صورت تجربی واز حیث مکان اجرا، آزمایشگاهی بود 36سر موش بالب سی به طور تصادفی به 6 گروه سالم، بیمار، بیمار دوکسوربیسین، بیمار دوکسوروبیسین و تمرین، بیمار دوکسوروبیسین و مکمل نانوکورکومین و بیمار دوکسوروبیسین، تمرین هوازی و مکمل تقسیم شدند. القای سرطان پستان با سلول های MC4- L2 انجام شد. دوکسوروبیسین2 mg/kg به صورت زیرصفافی به تعداد 6 مرتبه و در روزهای 28،21،14،7،1 و35 تزریق، برنامه هوازی 5جلسه در هفته به مدت42روز با افزایش سرعت نوارگردان در هر دو هفته شامل 14، 16و18متر بر دقیقه و مصرف نانوکورکومین با دوز 100 mg/kg بود. داده های جمع آوری شده با version 16 SPSS و با آنالیز واریانس دو طرفه و در جهت نرمال بودن توزیع فراوانی با شاخص های چولگی،کشیدگی و آزمون ناپارامتریک کلموگروف-اسمیرنوف باسطح معنی داری درآزمون ها 0/05انجام شد.

شش هفته تمرین هوازی تاثیری دربیان ژن های GPX،  MDAو  SODدر گروه های هدف نداشت ولی به طور معنا داری سبب افزایش بیان ژن Cat شد (P≤ 0/ 05). مصرف مکمل نانوکورکورمین به مدت 6 هفته سبب کاهش بیان ژنMDA و به طور معناداری سبب افزایش بیان ژن های GPX، SODو Cat شد.6 هفته تمرین هوازی به همراه مصرف مکمل نانوکورکورمین به طور معناداری سبب افزایش بیان ژن Cat در شد (P≤ 0/ 05) اما تاثیری بر بیان ژنGPX ،MDA و SOD نداشت.

نتیجه گیری:

 تمرین های هوازی ومصرف مکمل نانوکورکورمین مجزا و یا همزمان می تواند در کاهش عوارض سمیت قلبی داروی دوکسوروبیسین در بیماران مبتلا به سرطان پستان موثر باشد.