مقایسه تحمل ابهام، اعتیاد به پرکاری و طرح واره های ناسازگار اولیه در کارمندان درونگرا و برونگرای مراکز بهداشتی شرق گیلان

هدف از پژوهش حاضر مقایسه تحمل ابهام، اعتیاد به پرکاری و طرح واره های ناسازگار اولیه در کارمندان درونگرا و برونگرای مراکز بهداشتی شرق گیلان است. روش پژوهش از نوع علی- مقایسه ای است. جامعه آماری پژوهش، شامل کارمندان مراکز بهداشتی شرق استان گیلان است. با استفاده از پرسشنامه شخصیت آیزنگ، درونگرایی و برونگرایی حجم نمونه 140 نفری، سنجش شد و سپس افراد در دو گروه درونگرا و برونگرا تقسیم شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه طرح واره های ناسازگار یانگ، پرسشنامه تحمل ابهام نوع دوم مک لین، پرسشنامه اعتیاد به کار اسپنس و رابینز و پرسشنامه شخصیتی آیزنک استفاده شده است. نتایج آزمون تحلیل واریانس یک و چندگانه نشان داد که میانگین کارمندان برونگرا در مولفه های تحمل ابهام به صورت معنی داری، بیشتر از میانگین گروه کارمندان درون گرا می باشد، بین اعتیاد به پرکاری در کارمندان درونگرا و برونگرا تفاوت وجود دارد؛ به این صورت که میانگین کارمندان برونگرا در دو مولفه اعتیاد به پرکاری یعنی عجین شدن و لذت از کار، به صورت معنی داری بیشتر از میانگین کارمندان درونگرا می باشد. همچنین در متغیر طرح واره های ناسازگار اولیه، میانگین گروه کارمندان درونگرا در مولفه های محرومیت هیجانی، رهاشدگی، بی اعتمادی، انزوای اجتماعی، نقص/شرم، وابستگی، آسیب پذیری تحول نیافته، به صورت معنی داری، بیشتر از میانگین گروه کارمندان برونگرا می باشد. اما در همین متغیر، میانگین گروه کارمندان برونگرا در مولفه های اطاعت، فداکاری، بازداری عاطفی، معیار سرسختانه، استحقاق و خودکنترلی، بیشتر از کارمندان گروه درونگرا بود.