تاثیر تمرین استقامتی به همراه مصرف مکمل نانو کورکومین بر محور p21-p53 و بیان ژن TERF2 در بافت عضلانی موش های صحرایی نر نژاد ویستار: یک مطالعه تجربی

آپوپتوز یک برنامه منظم مرگ سلولی است که با تغییرات مورفولوژیک مانند چروکیده شدن سلول، متراکم شدن کروماتین و قطعه قطعه شدن DNA مشخص می شود. هدف از پژوهش حاضر تاثیر تمرین استقامتی و مصرف مکمل نانو کورکومین بر محور p21-p53 و بیان ژن TERF2 (Telomeric repeat-binding factor 2) در بافت عضلانی موش های نر نژاد ویستار بود.

 در این مطالعه تجربی، 24 سر موش نر با میانگین وزنی 20±200 گرم به صورت تصادفی به 4 گروه کنترل سالم، تمرین استقامتی، نانو کورکومین، تمرین استقامتی+ نانو کورکومین تقسیم شدند. تمرین استقامتی در 4 هفته طبق پروتکل اجرا گردید. هم زمان موش های گروه های نانو کورکومین به میزان 80 میلی گرم به ازای هر کیلو وزن بدن مکمل مصرف نمودند. شاخص ها به روشReal-Time PCR  و تجزیه و تحلیل داده ها با آنالیز واریانس دو طرفه انجام شد.

 نتایج تفاوت معناداری در TERF2، p53 (Protein 53) و p21 (Protein 21) بین چهار گروه را نشان داد (05/0>P). در گروه تمرین استقامتی و نانو کورکومین + تمرین استقامتی، میانگین متغیر TERF2 و p53 به طور معنا داری بالاتر از گروه کنترل بود (05/0>P). هم چنین، تفاوت معناداری بین گروه تمرین استقامتی و گروه نانو کورکومین مشاهده شد که میانگین p53 در گروه تمرین استقامتی به طور معناداری بالاتر از گروه نانو کورکومین بود (05/0>P).

 نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تمرین استقامتی به همراه مصرف مکمل نانو کورکومین، بیان ژن TERF2 را افزایش داده و می تواند سرعت کوتاه شدن تلومر و پیری را کاهش دهد. هم چنین، افزایش پروتیین p53 و p21 در هنگام تمرین استقامتی و مصرف مکمل نانو کورکومین احتمالا منجر به توقف چرخه سلولی و آپوپتوز شود.