بررسی تاثیر سلول های بنیادی مزانشیمی، هیالورونیک اسید و تمرین هوازی بر بیان ژن های میونکتین و میوژنین و ساخت پروتئین CD44 در مدل تجربی استئوآرتریت زانو

استیوآرتریت زانو با آسیب لیگامانی و عضلات اسکلتی اطراف مفصل زانو همراه است. از آن جایی که مهار آتروفی می تواند به بهبود این بیماری کمک کند؛ بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر سلول های بنیادی مزانشیمی (MSCs)، هیالورونیک اسید (HA) و تمرین هوازی بر بیان ژن های میونکتین و میوژنین و ساخت پروتیین CD44 در بافت عضله چهارسر موش های استیوآرتریتی شده انجام گرفت.  

مواد و روش ها:

 در این پژوهش، تعداد 45 سر موش صحرایی نر بالغ 8-6 هفته ای در نه گروه پنج تایی شامل: کنترل سالم، کنترل بیمار، MSCs، HA، تمرین هوازی،  MSCs+ HA، تمرین + HA، تمرین +  MSCsو تمرین + MSCs + HA قرار گرفتند. استیوآرتریت به روش جراحی القا شد. تمرین هوازی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و با سرعت 16 متر بر دقیقه صورت گرفت. تزریق MSCs به میزان 106 سلول بر کیلوگرم و HA با غلظت 10 میلی گرم بر میلی لیتر انجام شد. 48 ساعت پس از اتمام پروتکل، بافت عضله چهارسر جدا گردید و بیان ژن های میونکتین و میوژنین با روش Real-Time PCR و بیان پروتیین CD44 به روش ایمونوهیستوشیمی اندازه گیری شد.

بیان ژن های میونکتین، میوژنین و بیان پروتیین CD44 در گروه های تمرین هوازی، HA و MSCs به تنهایی (0/001=P) و CD44 در گروه تمرین + HA افزایش معنی داری داشت (0/024=P). همچنین میوژنین در گروه تمرین +  MSCs (037/0=P) و میونکتین در گروه های تمرین + MSCs، تمرین + HA (0/001=P) و MSCs+HA (0/012=P) نیز افزایش معنی داری یافت.

نتیجه گیری: 

تمرین هوازی، HA و MSCs به تنهایی و تمرین + MSCs به طور سینرژیستی با افزایش فعالیت مایوکین ها به مهار آتروفی عضله منجر شدند؛ ولی تمرین + HA در عضله سازی موش های استیوآرتریتی شده نقش دارند.