جرایم مبتنی بر اخفاء با تاکید بر اختفای طفل

در این پژوهش به تبیین و کنکاش درخصوص جرم اخفای طفل بر مبنای سیاست کیفری ایران در قبال جرایم اخفاءو پنهان کاری پرداخته می شود. اخفا را در اصطلاح حقوق جزا، به پنهان کردن شخص، مال یا ماهیت واقعی مال، با هدف مجرمانه تعریف می نمایند. مخفی نمودن به خودی خود جرم محسوب نمی شود؛ اما گاهی موضوع اخفاء عملی است که نظم عمومی را به مخاطره انداخته و قانون گذار برای جلوگیری از آن، این عمل را جرم انگاری نموده و برای آن مجازات تعیین می نماید. در مورد ربایش نوزاد (تازه متولد شده) تنها در برخی از نظامهای حقوقی و از جمله ایران قانون خاص تصویب شده است. لذا در این رهگذر عناصر متشکله جرم اختفای طفل از منظر فقهی و حقوقی مورد مداقمه قرار می گیرد.با توجه به مطالب معنونه، در مقام جمع بندی باشد بیان داشت که، مشهور فقها در مورد ربودن کودک به شرط عدم فروش آن قایل به تعزیر هستند اما اگر سارق کودک را بفروشد بر اساس نظر اکثر، مجازات وی قطع دست است؛ در قانون نیز ربودن و اختفاء کودکان ممنوع بوده و برای مجازات حبس و همچنین جزای نقدی در نظر گرفته شده است. در قانون نیز برای این مورد مجازات، حبس در نظر گرفته شده است.