مدل ساختاری شهر هوشمند با رویکرد تطبیقی و منطق شهروندی

هدف کلان هوشمندی یک شهر نه تنها به نحوه برنامه ریزی و استفاده از ابزار فناوری اطلاعات و ارتباطات در جهت ارتقای سطح کیفی زندگی شهروندان درآن کشور بستگی دارد، بلکه پذیرش و هماهنگی هوشمند سازی های ایجاد شده با نیاز شهروندان نیز نقش بسزایی در آن دارد. هدف این تحقیق، طرح تیوریک تغییر مدل ساختاری سنتی شهر به مدل ساختاری، هوشمندسازی شهر و مطالعه تطبیقی در راستای شناسایی شاخص های دیجیتالی و هوشمندی شهر است. این پژوهش با رویکرد کار بنیادی و با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به شناسایی شاخص های هوشمندسازی در مدیریت شهری شهرداری شیراز بر اساس مطالعات تطبیقی دو شهر هوشمند آمستردام و بارسلونا و با تکیه بر منطق شهروند مداری پرداخته است و تلاش دارد که پاسخ مناسبی در راستای شناسایی استراتژی هایی با بهترین نتایج در هوشمندسازی شهرهای موفق و در نهایت تعیین رویکرد مناسب جهت بازنگری لایه های هوشمندسازی شهری و نقشه راه آن در شهر شیراز داشته باشد.