پیشران ها و موانع اثرگذار بر جامعه پذیری سیاسی زنان تحصیل کرده تهرانی

موضوع جامعه پذیر کردن سیاسی زنان در چند دهه اخیر از مهم ترین دغدغه های محافل فکری، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی جهان سوم بوده است. اگرچه این پدیده از دستاوردهای فرهنگ نوین و تمدن غربی است، اما امروزه به دغدغه جهانی تبدیل شده است که به جوامع غربی دیگر اختصاص ندارد و علت این امر جهانی شدن و گسترش آن است؛ تحولی که گفتمان جامعه پذیری سیاسی به خصوص در حوزه زنان به گفتمانی جهان شمول تبدیل کرده است. در راستای جامعه پذیر شدن سیاسی افراد موانعی وجود دارد؛ تحقیق حاضر تلاشی برای رسیدن به پاسخ این سوال اصلی بود که سنجش میزان تحقق جامعه پذیری سیاسی در بین زنان تحصیل کرده تهرانی در چه میزانی قرار دارد؟ و چه عواملی به عنوان متغیرهای اثرگذار بر آن به عنوان متغیر مستقل در نظر گرفته شده است. بدین منظور برای سنجش جامعه پذیری سیاسی، با توجه به مطالعات و پیشینه های انجام شده در خارج و داخل از سه شاخص اصلی آگاهی سیاسی، نگرش سیاسی و مشارکت سیاسی استفاده کرده است و مجموع این سه شاخص، متغیر وابسته ما را می سازد. روش تحقیق این پژوهش از نوع پیمایش بوده، که تعداد 384 نفر از زنان تحصیل کرده در شهر تهران را با استفاده از فرمول کوکران، به عنوان جامعه نمونه، با استفاده از ابزار پرسشنامه مورد کاوش قرار داده است. پایایی سوالات تحقیق از طریق آلفای کرونباخ با مقدار متوسط 819/0 مورد تایید قرار گرفته است. نتایج پژوهش رابطه بین میزان جامعه پذیری سیاسی را با نقش های خانواده، دوستان و همسالان، دینداری، وضع تاهل، تحصیلات و سن پاسخگویان را تایید می کند.