ارزشیابی پویا با مدل حمایت تدریجی براون در مقابل مدل تعاملی پوهنر: صحت گرامری در مقالات تک پاراگرافی روایتی

در طی دهه های گذشته، پژوهش در زمینه ارزیابی مهارت نگارش بر یافتن روش های جایگزین با رویکرد اجتماعی-محور، از جمله ارزشیابی پویا، متمرکز شده است. با توجه به عدم وجود پژوهش در زمینه تاثیر ارزیابی پویا بر نگارش روایتی در زبان انگلیسی، این پژوهش با هدف بررسی تاثیر مدل حمایت تدریجی براون و مدل تعاملی پوهنر در پیشرفت نگارش مقالات روایتی تک پاراگرافی از نظر صحت ساختاری انجام شد. مطالعه با استفاده از طرح شبه تجربی انجام گرفت که در آن پانزده فراگیر زبان انگلیسی از طریق نمونه گیری آسان و از میان زبان آموزان مونث یک موسسه زبان در تهران انتخاب و سپس بطور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: گروه مداخله ای که در آن مدل براون در قالب طرح ساندویچ استفاده شد. گروه تعاملی که در آن مدل تعاملی پوهنر در قالب طرح کیک اجرا شد و گروه کنترل که در آن ارزیابی به روش غیر پویا صورت گرفت. پژوهش طی چهارده جلسه و در دو مرحله آزمایشی و اصلی انجام شد. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی غیر پارامتریک، برتری دو مدل ارزیابی پویا را بر روش غیرپویا تایید کرد اما هیچ تفاوتی بین آنها در پیشرفت عملکرد کلی فراگیران در صحت ساختارهای گرامری روایت های تک پاراگرافی مشاهده نشد. اما بررسی تعداد و نوع گامهای مداخله ای مورد نیاز در طی جلسات ارزیابی پویا، برتری روش پوهنر بر براون را نشان داد. نتایج این پژوهش کاربردهای نظری و عملی برای نظریه پرداران آموزشی، طراحان برنامه درسی و مدرسان زبان انگلیسی دارد.