مدل سازی مکانی زی توده مانگروهای منطقه حفاظت شده حرا

برآورد مقادیر ذخیره کربن مانگروها نقش مهمی در تهیه اطلاعات حیاتی برای توسعه برنامه های سازگاری با تغییر اقلیم و استراتژی کربن آبی در رویشگاه های ساحلی دارد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر برآورد مقادیر ذخیره کربن مانگروها در منطقه حفاظت شده حرای استان هرمزگان بود. برای دستیابی به این هدف، پس از انجام آماربرداری میدانی و ثبت قطر در محل یقه مانگروها و استفاده از روابط آلومتریک، مقادیر زی توده روی زمینی و زیرزمینی مانگروها در محل قطعات نمونه برآورد شد. سپس با توسعه رابطه رگرسیونی بین مقادیر زی توده روی زمینی و زیر زمینی مانگروها و مقادیر شاخص پوشش گیاهی نرمال شده مستخرج از تصاویر ماهواره ای، نقشه مقادیر زی توده روی زمینی و زیرزمینی مانگروها در دو منظقه ساحلی و جزیره ای و مانگروهای بلندقد و کوتاه قد تهیه شد. نتایج نشان داد که میانگین زی توده روی زمینی در مانگروهای مناطق ساحلی و جزیره ای منطقه حفاظت شده حرا به ترتیب برابر با 61/2 تن در هکتار و 56/1 تن در هکتار و میانگین زی توده زیرزمینی نیز به ترتیب برابر با 15/6 و 12/5 تن در هکتار بود و اختلاف معنی دار بین مقادیر این دو متغیر در دو زون منطقه حفاظت شده وجود داشت (0/002>P). وسعت مانگروهای بلندقد در منطقه ساحلی (59 درصد) بیشتر از وسعت مانگروهای کوتاه قد (41 درصد) بود و در قسمت جزیره ای وسعت مانگروهای بلندقد (44 درصد) کمتر از وسعت مانگروهای کوتاه قد (56 درصد) بود. مقدار زی توده کل در مانگروهای بلندقد در هر دو  منطقه ساحلی و جزیره ای به ترتیب در حدود 7/5 و 8 برابر مقدار این متغیر در مانگروهای کوتاه قد بود. نتایج این پژوهش می تواند برای تهیه برنامه های سازگاری با تغییر اقلیم رویشگاه های مانگرو مورد استفاده قرار گیرد.