ظرفیت سنجی اقلیمی ناحیه ساحلی استان سیستان و بلوچستان برای توسعه مزارع بادی

سوخت های فسیلی، به واسطه محدود بودن منابع، ایجاد آلودگی و گرمایش زمین، سبب شده اند، که استفاده از انرژی های تجدید پذیر به خصوص انرژی باد مورد توجه برنامه ریزان قرار گیرد. به همین دلیل برای تعیین معیارهای مکان یابی مزارع بادی ناحیه ساحلی استان سیستان و بلوچستان معیارهای اولیه با بررسی 30 پژوهش مرتبط در بیست سال اخیر شناسایی شد. معیارها و شاخص های شناسایی شده به دو گروه اکولوژیک و انسانی تقسیم و فرکانس استفاده از معیارها تعیین شد. براساس نتایج به دست آمده، متوسط سرعت باد و فاصله از سکونتگاه های انسانی بالاترین فراوانی شاخص ها در تجربیات پیشین را به خود اختصاص دادند. با این وجود، غربال سازی معیارها با استفاده از روش دلفی نشان داد، برای مکان یابی مزارع بادی در ناحیه ساحلی استان سیستان و بلوچستان، میانگین سرعت باد، استمرار باد، فاصله از مناطق لغزشی، فاصله از مناطق عملیات نظامی، فاصله از شبکه نیرو و هزینه های توسعه مهمترین شاخص های توسعه این کاربری هستند. سنجش اهمیت معیارها بر مبنای روش دلفی نشان داد، ضروری ترین شاخص های مکان یابی مزارع بادی در محدوده مورد مطالعه، میانگین سرعت باد، استمرار باد، فاصله از شبکه نیرو و چگالی توان باد است. بنابراین در راستای ظرفیت سنجی اقلیمی برای توسعه مزارع بادی در ناحیه ساحلی لازم است، از مشارکت و همپوشانی نقشه متوسط سالانه سرعت باد، متوسط سالانه چگالی توان باد و متوسط سالانه درصد استمرار باد استفاده شود. با استفاده از قابلیت سیستم اطلاعات جغرافیایی و توابع درون یابی کریجینگ نقشه سازی و تجزیه و تحلیل معیارهای اقلیمی انجام شد. در نهایت ناحیه ساحلی به دو پهنه با شرایط مناسب (91 درصد ناحیه ساحلی) و نامناسب (9 درصد ناحیه ساحلی) تقسیم بندی شد.