آیا فناوری های ارتباطی دیجیتال به دموکراتیک تر شدن صنایع رسانه ای انجامیده اند؟

از زمان ظهور صنایع رسانه ای تجاری در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، بسیاری امیدوار بودند که فناوری های نوین ارتباطی موجب بهبود وضعیت اطلاعات، دانش و ارتباطات شوند. پس از جنگ جهانی دوم، رایانه ها به ابزارهای جدیدی برای تحقق این امیدهای آرمان شهری بدل شدند؛ زیرا ظرفیت های بالقوه و وسیع رایانه ها برای ذخیره سازی و پردازش، دسترسی گسترده به اطلاعات انبوه را آسان تر و ارزان تر کرد و در نتیجه، به دموکراتیزه شدن علم منجر شد. در دوران پس از جنگ، افزایش بودجه تحقیقاتی از سوی دولت ها به گسترش سریع رایانه ها کمک کرد. در این دوره، جهان «لیبرال دموکراسی» به رهبری ایالات متحده و جهان «کمونیستی» به رهبری اتحاد جماهیر شوروی، برای کسب برتری با یکدیگر رقابت می کردند. در اوایل دهه های 1950 و 1960، دیگر بر همگان روشن شده بود که رایانه ها جامعه و اقتصاد را از اساس دگرگون خواهند کرد و این امر به طرح انبوهی از نظریه ها و پیش بینی های گوناگون پیرامون «توسعه» و نیز حرکت جوامع به سوی «جامعه اطلاعاتی» و «اقتصاد دانش» انجامید.