سواحل مکران، تولیدکننده قدرت بر بستر توسعه درونی

منطقه مکران از میناب تا گواتر بیش از 777 کیلومترمربع است. این منطقه به لحاظ ظرفیت های اقتصادی دارای سه سطح ملی، منطقه ای و بین المللی است. تسلط این منطقه بر یکی از مهمترین و استراتژیک ترین راه های آبی جهان، از یکسو به عنوان یک مسیر ترانزیتی و اقتصادی برای کشورهای چین، هند، افغانستان و منطقه آسیای مرکزی، دارای ظرفیت های فراوان در زمینه صنایع شیلاتی، گردشگری و دریایی است و از سوی دیگر به لحاظ جغرافیایی دارای یک موقعیت ژیوپولیتیک مهم است که موجب مزیت های داخلی، منطقه ای و بین المللی برای ایران می تواند باشد. سواحل مکران، این امکان را دارد که با بهره گیری از پتانسیل دریای عمان، موقعیت ژیوپلیتیکی و زیست بوم ویژه منطقه، موتور محرکه توسعه سرمایه گذاری در نیمه شرقی کشور شود. باتوجه به وجود پتانسیل و ظرفیت های ویژه توسعه سواحل مکران مسیله اصلی این مقاله عدم توسعه یافتگی و معضل اقتصادی و معیشتی مردم منطقه سواحل مکران می باشد. براین اساس پژوهش فوق با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی در پی پاسخ به این پرسش است که علیرغم ظرفیت های سواحل مکران برای توسعه، مهمترین عوامل توسعه نیافتگی این منطقه چه می باشد؟ در پاسخ به این پرسش، باید گفت ترکیبی از عوامل داخلی مانند سیستم سیاسی بسیط و تمرکز گرای حاکم بر کشور، وابستگی دولت به اقتصاد نفتی که باعث عدم توجه به مناطق غیرنفتی شده، عدم وجود برنامه ریزی بلند مدت توسعه ای و به تبع آن عدم توجه به نیروهای مستعد بومی منطقه و... از مهمترین عوامل توسعه نیافتگی سواحل مکران می باشند.