مدل ارزیابی مدار سازمان هوشمند

این پژوهش به دنبال یافتن مدلی ارزیابی‎مدار برای سازمان هوشمند است.

 هدف پژوهش توسعه ای-کاربردی، روش پژوهش توصیفی-اکتشافی، و نوع داده‎ها کمی-کیفی است. جامعه آماری پژوهش در مرحله شناسایی عوامل موثر بر سازمان هوشمند از طریق رویکرد دلفی فازی، کلیه مدیران سازمانی و خبرگان دانشگاهی بوده که 27 نفر از آن‎ها به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده اند. در مرحله دوم، سازمان تامین اجتماعی مورد مطالعه قرار گرفت و مولفه های سازمان هوشمند به کمک تحلیل عاملی اکتشافی دسته بندی گردید. برای تجزیه‎وتحلیل داده‎ها از تحلیل عاملی تاییدی، تحلیل واریانس، و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد.

 نتایج تحلیل دلفی فازی شناسایی چهل عامل است که مهم‎ترین آن‎ها آینده‎نگری هوشمند، مدیریت هوشمند، و زیرساخت فناوری هوشمند است. نتایج مرحله دوم پژوهش، ده دسته کلی به ترتیب اولویت هوش راهبردی، هوش ساختاری، هوش فناورانه، مدیریت دانش، فناوری اطلاعات، هوش رقابتی، هوش محیطی، هوش فرهنگی، هوش اجتماعی، و هوش انسانی است.

 سازمان هوشمند بخش مهمی از برنامه راهبردی دولت الکترونیک است. نتیجه عملی این پژوهش مدل جامعی است که با استفاده از آن می‏توان سازمان های دولتی مشابه را ارزیابی نمود و هوشمندانه تصمیم گیری کرد.

 از آن‎جا که هوش راهبردی بر سایر ابعاد سازمان هوشمند اثر مهمی دارد، پیشنهاد می شود به آن توجه ویژه ای شود. اهمیت هوش فناورانه برای سازمان های هوشمند، برخلاف سازمان سنتی، حیاتی است. همچنین، با توجه به وزن هوش ساختاری، بازنگری در ساختار سازمان ها در عصر اطلاعات اهمیت بسیاری دارد.