بررسی ارتباط پلی مورفیسم های ژنتیکی rs17561 و rs1143634 با ریسک پریودنتیت مزمن

تنوع ژنتیکی در سایتوکین‌هایی مانند اینترلوکین α1 و اینترلوکین 1β از طریق تغییر در پاسخ ایمنی در بیماری‌های التهابی مثل پریودنتیت مزمن نقش دارد و ریسک ابتلا به این بیماری را تغییر می‌دهد. هدف این مطالعه، بررسی ارتباط پلی مورفیسم‌های ژنتیکی 4845G>T اینترلوکین 1α و 3954C>T اینترلوکین 1β با ریسک ابتلا به پریودنتیت مزمن می‌باشد.

در این مطالعه‌ی مورد- شاهدی، 266 شرکت‌کننده از مراجعین به دانشکده‌ی دندان‌پزشکی اصفهان در سال 1398 شامل 133 فرد سالم و 133 فرد مبتلا به پریودنتیت مزمن وارد مطالعه شدند، ژنوتایپ نمونه‌های خون افراد شرکت‌کننده در محل پلی‌مورفیسم فوق با روش PCR-RFLP تعیین شد. میزان ارتباط پلی مورفیسم‌های مورد مطالعه با پریودنتیت مزمن توسط آزمون رگرسیون لوجستیک محاسبه شد. سطح
0/05 > p value از لحاظ آماری معنی‌دار بود.

 آنالیز داده‌ها وجود ارتباط معنی‌دار بین ژنوتایپ‌های CT، TT و آلل T پلی مورفیسم 3954C>T اینترلوکین 1β و افزایش ریسک ابتلا به پریودنتیت مزمن و عدم وجود ارتباط معنی‌دار بین پلی مورفیسم 4845G>T از اینترلوکین 1α و خطر ابتلا به پریودنتیت مزمن را نشان داد.

بر اساس داده‌های فوق پلی‌مورفیسم 3954C>T فاکتور خطر برای پریودنتیت مزمن به شمار می‌رود و به عنوان یک بیومارکر بالقوه برای غربالگری افراد مستعد به این بیماری می‌باشد.