اثر تمرین تناوبی شدید (HIIT) همراه با مهار پپتید وابسته به کلسی تونین (CGRP) بر بیان ژن فاکتور رشد اپیدرمی (EGF) و گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی (EGFR) در بافت هیپوکمپ موش های نر نژاد ویستار

فاکتورهای رشد، بیوملکول های پپتیدی کوچکی اند که نقش مهمی در افزایش بیماری های خود ایمنی دارند ودر پاتوژنز بسیاری از انواع سرطان ها دخیل هستند. هدف اصلی این مطالعه بررسی تاثیر 6 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) همراه با مهار پپتید مرتبط با ژن کلسی تونین (CGRP) بر بیان ژن فاکتور رشد اپیدرمی (EGF) و گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی (EGFR) در بافت هیپوکمپ موش های نر نژاد ویستار بود.
در این مطالعه تجربی 32 سر موش بزرگ آزمایشگاهی نر نژاد ویستار با میانگین وزن 15±205 گرم و سن 8 هفته طور تصادفی در 4 گروه 8 سری شامل: 1) کنترل (C)، 2) مهار CGRP(CI)، 3) HIIT(TH) و 4) مهار CGRP+HIIT(CI+TH) تقسیم شدند. جهت مهار CGRP در گروه 2 و 4 از آنتی بادی CGRP با دوز 25/0 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت درون صفاقی استفاده شد. پروتکل تمرین HIIT به مدت 6 هفته و 5 روز در هر هفته انجام شد، که به صورت 10 وهله دویدن شدید 2 دقیقه ای روی تردمیل و 1 دقیقه دویدن آهسته (استراحت فعال) به صورت فزاینده بود. در نهایت بافت مورد نظر استخراج و میزان بیان ژن EGF و EGFR به وسیله روش Real time-PCR ΔΔ و با استفاده از فرمولΔΔCt 2، مورد ارزیابی قرار گرفت جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون آنالیز واریانس یک راهه به همراه آزمون تعقیبی توکی در نرم افزار SPSS نسخه 26 استفاده شد (05/0≥p).
پژوهش حاضر نشان داد سطوح EGF بافت هیپوکمپ در گروه (TH) به طور معناداری بالاتر از گروه های (CI) (001/0=P) و گروه (C) (006/0=P) بود. همچنین در گروه (CI+TH)  به طور معناداری بالاتر از گروه (CI) (007/0=P) بود. سطوح بیان ژنی EGFR در گروه (CI+TH) به طور معناداری بالاتر از (CI) (04/0=P) و (TH) (01/0=P) بود.
نتیجه گیری: تغییرات فیزیولوژیکی ناشی از HIIT در هیپوکمپ می تواند وضعیت عملکردی مغز را از طریق تنظیم مثبت بیان ژن EGF و EGFR به عنوان یک روش غیردارویی موثر بهبود بخشد. علاوه بر این، مهار HIIT + CGRP ممکن است یک رویکرد جدید را از طریق مسیرهای EGF و EGFR در هیپوکمپ نشان دهد.