تاثیر 12 هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف کورکومین بر شاخص های گلایسمیک، آدیپونکتین و پروفایل لیپیدی در مردان چاق مبتلا به دیابت نوع دو با چربی خون بالا

هدف:

 تمرینات بدنی و مصرف گیاهان دارویی با خواص ضدالتهابی یکی از پرکاربردترین روش ها برای کاهش عوارض دیابت نوع دو است. هدف از این پژوهش بررسی اثر تعاملی 12 هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف کورکومین بر شاخص های گلایسمیک، آدیپونکتین و پروفایل لیپیدی در مردان چاق مبتلا به دیابت نوع دو با چربی خون بالا بود.

روش شناسی:

 پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی دوسوکور بود. جامعه آماری شامل مردان مبتلا به دیابت نوع دو با میانگین سنی 05/2±76/38 سال و وزنی96/2±00/89 کیلوگرم بودند که تعداد 60 نفر در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی در چهار گروه، تمرین تناوبی شدید، تمرین تناوبی شدید + مصرف کورکومین، کورکومین و کنترل-دارونما قرار گرفتند. مداخله تمرینی سه جلسه در هفته و مصرف کورکومین روزانه 2100 میلی گرم در سه وعده 700 میلی گرمی به مدت 12 هفته اجرا شد. قبل و بعد از تمرین شاخص های ترکیب بدنی و بیوشیمیایی سنجش شدند. از تحلیل واریانس تک راهه، تحلیل واریانس عاملی (2×2) اندازه گیری مکرر و آزمون تی همبسته برای تحلیل داده ها استفاده شد.

اثر تعاملی تمرین و کورکومین موجب افزایش معنی دار آدیپونکتین (010/0=P)؛ و کاهش معنی دار گلوکز (0001/0=P)، انسولین (021/0=P)، هموگلوبین گلیکوزیله (021/0=P)، مقاومت انسولینی (001/0=P)، (0001/0=P) TC، (001/0=P) TG، (002/0=P) LDL و (011/0=P) HDL شد. تمرین به تنهایی باعث تغییرات معنی دار در تمام متغیرهای بیوشیمیایی شد، ولی مصرف کورکومین به تنهایی باعث تغییرات معنی دار نشد (05/0<P).

بنابراین، 12 هفته تمرین تناوبی شدید با مصرف کورکومین، وضعیت گلایسمیک و نیمرخ لیپیدی را در مردان مبتلا به دیابت نوع دو با چربی خون بالا در مقایسه با اثر اصلی تمرین و کورکومین، بیشتر بهبود بخشید.