مقایسه اثر 8 هفته تمرینات متفاوت (استقامتی، مقاومتی و ترکیبی) بر روی سطوح سرمی نسفاتین-1 و شاخص مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع 2

هدف :

نسفاتین-1آدیپوکاینی است که از بافت چربی ترشح شده و در سازوکار تنظیم عملکرد انسولین و متابولیسم گلوکز شرکت دارد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر 8 هفته تمرینات متفاوت (استقامتی، مقاومتی و ترکیبی) بر روی سطوح سرمی نسفاتین-1 و شاخص مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود.

روش شناسی: 

این تحقیق نیمه تجربی، شامل پیش آزمون و پس آزمون با 3 گروه تجربی و یک گروه کنترل می باشد. نمونه آماری این پژوهش را زنان مبتلا به دیابت نوع 2، با میانگین سنی (7/6 82/50 سال) و شاخص توده بدنی (Kg/m2 35/4 82/29) تشکیل دادند که به صورت تصادفی به 4 گروه 15 نفری: 1- تمرین هوازی 2- تمرین مقاومتی 3- تمرین ترکیبی و 4- گروه کنترل تقسیم شدند. نمونه های خونی قبل از شروع تمرینات و 48 ساعت پس از اتمام تمرینات در وضعیت ناشتا جمع آوری شد. از آزمون T وابسته برای ارزیابی تفاوت درون گروهی، آزمون ANOVA برای ارزیابی تفاوت بین گروهی، سطح معناداری 05/0 > p استفاده شد.

یافته ها نشان داد، سطوح سرمی نسفاتین-1 در گروه های تمرین مقاومتی (02/0=p) و تمرین ترکیبی (009/0=p) بعد از مداخله افزایش معناداری یافته است، سطح سرمی گلوکز ناشتا در گروه های هوازی (04/0=p) و ترکیبی (04/0=p)، سطح سرمی انسولین در گروه ترکیبی (007/0=p)، شاخص مقاومت به انسولین در گروه ترکیبی (006/0=p)، سطح سرمیTG  در گروه های هوازی (007/0=p) و ترکیبی (006/0=p)، سطح سرمی LDL در گروه های مقاومتی (018/0=p) و ترکیبی (001/0=p)، سطح سرمی کلسترول در گروه های هوازی (03/0=p)، مقاومتی (04/0=p) و ترکیبی (02/0=p)، شاخص BMI در گروه ترکیبی (001/0=p)، درصد چربی بدن نیز در گروه ترکیبی (04/0=p)  کاهش معنی داری یافته بود. همچنین سطوح سرمی HDL در گروه های هوازی (006/0=p) و ترکیبی (005/0=p) و شاخص عملکرد سلول های بتا در گروه ترکیبی (001/0=p)، افزایش معناداری یافته بود.

با توجه به نتایج این مطالعه به نظر می رسد، تمرینات ترکیبی محرک مناسب تری برای افزایش سطوح سرمی نسفاتین-1 پلاسما و کاهش عوامل خطر در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد.