ارتباط صفات آنتی اکسیدانی عصاره داینوفلاژله ی همزیست .Symbiodinium sp تحت عوامل فیزیکوشیمیایی طی فصول مختلف در خلیج های فارس و عمان

سفید شدن مرجان ها، از بین رفتن جلبک های همزیست داینوفلاژله Symbiodinium sp. و یا رنگدانه های ریز جلبک فتوسنتز کننده از میزبان مرجانی آن ها در چند دهه اخیر به دلیل افزایش دمای آب دریا و تغییرات فاکتورهای فیزیکوشیمیایی به یک اتفاق عادی تبدیل شده است. بررسی حساسیت به سفید شدن در مرجان ها، فیزیولوژی جلبک همزیست و ظرفیت آن برای مقابله با استرس غیر زیستی امری ضروری است. استرس اکسیداتیو با توجه به اینکه می تواند از اختلال عملکرد فتوسنتزی ناشی از دما و سایر فاکتورهای فیزیکوشیمیایی ناشی شود از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از این مطالعه مقایسه اثرات فاکتورهای فیزیکوشیمیایی بر عملکرد فتوسنتزی داینوفلاژله Symbiodinium sp. همزیست با شقایق دریایی Stichodactyla haddoni در خلیج فارس و خلیج عمان است. برای تعیین اینکه آیا Symbiodinium sp. همزیست کشت شده دارای حساسیت های متفاوتی نسبت به استرس اکسیداتیو است یا خیر و آیا فصل زمستان و تابستان بر استرس اکسیداتیو و مقابله با آن نقش دارد از تست DPPH و روش احیای یون فریک (FRAP) استفاده شد و فاکتورهای فیزیکوشیمیایی از طریق دستگاه پروتابل HQ40D اندازه گیری شد. همچنین داده های هوا (سرعت باد) از وب سایت www.irimo.ir دریافت شد. آنالیز آماری از طریق آنالیز واریانس یک طرفه در سطح 05/0 و تجزیه و تحلیل نقشه حرارتی انجام شد. نتایج نشان داد که بیشترین ظرفیت آنتی اکسیدانی عصاره Symbiodinium sp. در ساحل چابهار در فصل زمستان μgr/ml 135/768: (IC50) و کمترین ظرفیت آنتی اکسیدانی آن در ساحل چابهار در تابستان (μgr/ml 349/090C50): است. احیا یون فریک عصاره های Symbiodinium sp. بیشترین مهار را در مقایسه با آسکوربیک اسید در غلظت mg/ml 2 (0.297) و کمترین مهار را در غلظت mg/ml 0.063 (0.015) در ساحل چابهار در فصل زمستان نشان داد.