نظارت بر اینترنت با تمرکز بر بهبود روش های توصیه گری

نظارت بر اینترنت و "آسیب‌های آنلاین" از موضوعاتی به‌شمار می‌آیند که توجه سیاسی و نظارتی بسیاری را به خود جلب کرده‌اند. مسایلی، مانند تعریف آسیب‌های آنلاین، احترام به آزادی بیان و سایر موارد، بحث حاضر را در بر می‌گیرند. در حالی که بخش اعظم این بحث بر محتوایی به میزبانی پلتفرم‌های آنلاین متمرکز شده، در مقایسه، به نقش اصلی شخصی‌سازی الگوریتمی یا "توصیه‌گری" از طریق پلتفرم‌ها در انتشار محتوا در محیط‌های آنلاین و مسایلی که این امر در آنها دخالت دارد توجه بسیار کمی شده است. تمرکز بر سیستم‌های توصیه‌گر، به عبارت دیگر سازوکاری که به‌وسیله آن محتوا از طریق پلتفرم‌ها توصیه می‌شود، رویکرد نظارتی جایگزینی را فراهم می‌آورد که با پرداختن به میزبانی خود محتوا، از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری می‌نماید. بر این مبنا مقاله پیش رو انگیزه‌ها و ملاحظات برای نظارت بر کاربرد سیستم‌های توصیه‌گر به‌وسیله پلتفرم‌های آنلاین را مورد بررسی قرار می‌دهد. پژوهش حاضر نوع‌شناسی توصیه آنلاین را محقق می‌سازد، پیامدها و مشکلات گوناگون توصیه‌گری را بر می‌شمارد و استدلال می‌کند که توصیه محتوا یکی از سه فعالیتی نیست که در خصوص آنها حفاظت از مسیولیت بر حسب دستورالعمل تجارت الکترونیک در اختیار تامین‌کننده‌های اینترنت گذاشته شده باشد. این مقاله به‌منظور پرداختن به مشکلات شناخته‌شده و پرکردن شکاف حقوقی مذکور، چندین اصل را برای نظارت آتی مطرح می‌سازد و درباره رویکردهایی جهت نظارت و تبعیت که می‌توانند همراه با این اصول موثر واقع شوند، بحث خواهد کرد.