برآورد بقای پنج ساله و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به یک بیمارستان نظامی شهر تهران

میزان بقاء به عنوان یکی از اصلی ترین شاخص های پیش آگهی بیماری در مباحث مربوط به سرطان است. هدف از این مطالعه بررسی میزان بقا و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به یک بیمارستان نظامی شهر تهران بود.

در یک مطالعه اپیدمیولوژیک طولی از نوع هم گروهی تاریخی اطلاعات ثبت شده کلیه زنان مبتلا به سرطان پستان که از سال 1391 تا 1395 که برای درمان به مرکز رادیوتراپی یک بیمارستان نظامی مراجعه کرده بودند به روش سرشماری انتخاب و از نظر میزان بقای پنج ساله مورد بررسی قرار گرفتند. منحنی میزان بقاء با روش آماری کاپلان مایر رسم و برای بررسی متغیرهای اثرگذار بر بقاء از رگرسیون کاکس استفاده شد.

یافته ها:

 در پیگیری حداقل 6 ساله 249 بیمار وارد شده، 237 نفر (2/95%) زنده بودند. میزان بقای 1، 3 و 5 ساله در کل بیماران مطالعه به ترتیب 100%، 98% و 96% بود. در این مطالعه رابطه معنی داری بین سن، تعداد فرزندان، تحصیلات، وضعیت یایسگی، درگیری لنفاوی، مرحله بالینی، درجه بیماری، بیماری زمینه ای و سابقه فامیلی ابتلا به سرطان پستان با میزان مرگ میر وجود داشت (05/0>p). در بین متغیرهای وارد شده در مدل کاکس، درگیری لنفاوی (001/0>p، 8/23=HR، CI95%: 113-5)، و داشتن بیماری زمینه ای (001/0>p، 50/8=HR، CI95%: 38-2) بیشترین تاثیر را در کاهش بقا داشتند.

نتیجه گیری: 

آموزش های عمومی در زمان مراجعه بیماران و در زمان های طلایی تشخیص و درمان در کاهش موارد مرگ و افزایش بقاء موثر بوده است.