مقایسه اثربخشی توانبخشی شناختی و دارودرمانی بر کارکردهای اجرایی در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی

اختلال شخصیت مرزی یکی از اختلالات روانی شدید است که با مشکلات متعددی در کارکردهای اجرایی همراه است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی توانبخشی شناختی و دارودرمانی بر کارکردهای اجرایی در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی انجام شد.

در این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و دوره پیگیری با گروه کنترل، تعداد 45 بیمار مبتلا به اختلال شخصیت مرزی با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه (دو گروه آزمایش و و یک گروه کنترل) تقسیم شدند. افراد گروه توانبخشی شناختی به مدت 12 جلسه، تحت برنامه توانبخشی شناختی کاپتان لاگ قرار گرفتند. گروه دارودرمانی به مدت سه ماه تحت درمان با داروی لاموتریژین قرار گرفتند. از پرسشنامه کارکردهای اجرایی نجاتی (2013) برای جمع آوری داده ها استفاده شد. سه ماه بعد، مشارکت کننده ها مجددا مورد پیگیری قرار گرفتند. داده ها با تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شدند.

یافته ها:

 یافته ها نشان دهنده وجود تفاوت معنادار بین سه بار اندازه گیری پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. علاوه بر این با توجه به معنادار بودن F به دست آمده در منبع بین گروهی در نمره کل کارکردهای اجرایی و مولفه های حافظه، بازداری و توجه انتخابی، تصمیم گیری، برنامه ریزی، توجه پایدار، شناخت اجتماعی و انعطاف پذیری شناختی می توان گفت بین میانگین نمرات دو گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد.

نتیجه گیری:

 با توجه به یافته ها می توان گفت از روش توانبخشی شناختی و دارو درمانی به عنوان روش های موثری در افزایش کارکردهای اجرایی می توان در مراکز درمانی استفاده کرد.