اهمیت مایکو پارازیت در کنترل بیماری های گیاهی خاکزی و معرفی ترکیبات نوین بیولوژیکی

نویسنده:
چکیده:
افزایش روزافزون تولید آفت کشها در رابطه با مواد شیمیایی کشاورزی، از قبیل استفاده زیاد از سموم و کودهای شیمیایی منجر به ایجاد عدم تعادل در اکوسیستم کشاورزی و آلودگی محیط زیست شده است. وجود روش های جایگزین همانند کاربرد روش بیوتکنولوژی میکروبی می تواند موجب استفاده از یک فرآیند نوین شده و مصرف کمتر مبارزه شیمیایی را باعث شود. در سالهای اخیر کاربرد بیولوژیک نه تنها در بخش آفات مطرح بوده است بلکه در مبارزه علیه بیماری های گیاهی نیز در سطح زیاد بکار گرفته شده است. در این بررسی مقایسه ای بین موجودات بیوکنترل علیه عوامل بیماریزای مرگ گیاهچه به عمل آمده است. در ایران این عوامل بیماریزا سبب آسیب به صورت پوسیدگی بذر و مرگ گیاهچه در شرایط مختلف شده و به گیاهان زراعی مختلف حدود 20 تا 30 درصد خسارت وارد می کند. در قارچهای رده اامیست هر دو عامل بیماریزا و مایکوپارازیت موجود هستند. در میان مایکوپارازیت ها یک نمونه مناسب به عنوان مایکوپارازیت Pythium oligandrum جهت استفاده علیه عوامل بیماریزای مختلف مرگ گیاهچه مانند قارچها P. ultimum و Rhizoctonia solani وجود دارد که در مزارع فعالیت می کنند. مطالعات انجام شده بر اساس نتایج فیزیولوژی و میکروسکوپ الکترونی روی هر دو مرحله جنسی و غیر جنسی اسپور قارچ P. ultimum در شرایط آزمایشگاهی نشان داد که مایکوپارازیت P. oligandrum می تواند به داخل ریسه و سیتوپلاسم اسپورانژیم عامل بیماریزا نفوذ نموده و در محیط کشت غذایی با وجود هر دو قارچ، ااسپور آنرا نیز پارازیت نماید. بنابراین با معرفی موجودات خاکزاد مفید از این رده و ترکیبات نوین بیولوژیکی می توان سبب کاهش آلودگی محیط زیست از مواد سمی شده و از بروز مقاومت آفت و بیماری کاست.
زبان:
فارسی
در صفحه:
111
لینک کوتاه:
https://www.magiran.com/p25575 
مقالات دیگری از این نویسنده (گان)