تعیین روش مبارزه شیمیایی با بیماری پژمردگی فوزاریومی گوجه فرنگی

بیماری پژمردگی گوجه فرنگی که عامل آن قارچ Fusarium oxysporum f.sp. lycopersici می باشد، یکی از بیماری های مهم گوجه فرنگی است. در این بررسی اثر چند قارچ کش ایپرودیون + کاربندازیم (رورال تی اس)، تیابندازول (تکتو)، بنلیت (بنومیل)، توپسین تیرام (هومای) و تیوفنات متیل (توپسین ام) در شرایط آزمایشگاه و گلخانه روی عامل بیماری پژمردگی گوجه فرنگی مورد مطالعه قرار گرفت. این قارچ کشها در شرایط آزمایشگاه در غلظت 30 پی.پی.ام. در محیط کشت سیب زمینی، دکستروز و آگار (PDA) بعد از 7 روز رشد قارچ را به میزان 100-78 درصد کاهش دادند. قارچکش های مذکور در غلظت 100 و 1000 پی.پی.ام. به ترتیب جهت ضد عفونی خاک و ضدعفونی ریشه نشا گوجه فرنگی در غالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار بکار گرفته شدند. نتایج حاصل از کاربرد این قارچ کشها نشان داد که قارچکش رورال تی اس به ترتیب باعث کاهش بیماری به میزان 81.6 و 64.85 درصد شد. کلیه قارچ کشهای فوق روی میزان ارتفاع و وزن تر بوته های گوجه فرنگی در حضور عامل بیماری در سطح 1% در مقایسه با شاهد آلوده تاثیر معنی داری داشتند. قارچکش رورال تی اس با Ec50=0.79 از سایر سموم بکار گرفته شده در مهار بیماری مناسب تر تشخیص داده شد.