جایگاه حکمرانی مطلوب در ایران، ترکیه و مصر از منظر شاخص های توسعه انسانی طی سال های 2011 تا 2019

این تحقیق با هدف بررسی وضعیت شاخص های کارآمدی و اثربخشی و رفاه اجتماعی در سه کشور ایران، ترکیه و مصر به جهت دستیابی به بافته هایی واقع بینانه و عملیاتی در زمینه وضعیت شاخص توسعه انسانی و حکمرانی در این سه کشور صورت گرفته تا با دستیابی به ریشه مشکلات و ضعف های نهادی در این کشورها بتوان به راهکارهای عملی و مناسبتری برای حل مشکلات و رسیدن به یک وضعیت رسید. لذا در پاسخ به این پرسش اصلی که «جایگاه حکمرانی مطلوب در ایران، ترکیه و مصر از منظر شاخص های توسعه انسانی در یک دهه گذشته چگونه می باشد؟»،فرضیه مقاله عبارت است ؛«از منظر رفاه اجتماعی(آموزشی بهداشتی) در حکمرانی خوب و با توجه به بهبود وضعیت شاخص های توسعه انسانی همچون بهداشت، آموزش و برابری جنسیتی، ایران در رتبه بالاتری نسبت به ترکیه و مصر قرار دارد و در مقابل از منظر کارآمدی در حکمرانی خوب و با توجه به افت وضعیت شاخص های توسعه انسانی در زمینه هایی چون نرخ بیکاری، کاهش درآمد ناخالص ملی و امید به زندگی، ایران در رتبه های نسبتا متوسط تری نسبت به ترکیه و مصر قرار می گیرد.»بر اساس نتایج حاصله ،ایران در مقایسه با مصر در خصوص همه شاخص های مورد نظر فرضیه در رتبه بالاتری قرار داشته و در مقایسه با ترکیه نیز در همه شاخص ها به جز شاخص آموزشی، در رتبه پایین تری قرار می گیرد.روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش روش توصیفی-تحلیلی با استفاده از مبانی نظری«نهادگرایی جدید» و «حکمرانی مطلوب»می باشد.