مقایسه تاثیر آموزش خودشفقت ورزی و ذهنی سازی بر انعطاف پذیری شناختی در بین زنان متاهل درگیر دلزدگی زناشویی

روابط زناشویی از مهم ترین عناصر تحکیم بنیاد خانواده هستند. انعطاف پذیری شناختی می تواند از متغیرهای مهم در پیشگیری از دلزدگی زناشویی باشد و از طرف دیگر درگیر شدن در آن موجب آشفتگی و بحران در روابط زوجی خواهد شد. هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه تاثیر آموزش خودشفقت ورزی و ذهنی سازی بر انعطاف پذیری شناختی در بین زنان متاهل درگیر دلزدگی زناشویی بود. 

روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه زنان متاهل درگیر دلزدگی زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه غرب تهران در سال 1401 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند طبق معیارهای ورود و خروج، 60 نفر از زنان متاهل انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 20 نفری آزمایشی و یک گروه 20 نفری گواه قرار داده شدند. سپس شرکت کنندگان گروه آزمایشی یک و دو در 12 جلسه ی مجزای90 دقیقه ای آموزش خودشفقت ورزی و ذهنی سازی را دریافت کردند. برای گردآوری اطلاعات در سه مرحله سنجش از پرسشنامه های دلزدگی زناشویی و انعطاف پذیری شناختی استفاده شد. در تجزیه و تحلیل داده ها نیز، آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی به کار گرفته شد.

 یافته ها: 

یافته های پژوهش نشان داد که آموزش خودشففت ورزی و ذهنی سازی بر بهبود انعطاف پذیری شناختی زنان متاهل درگیر دلزدگی زناشویی موثر است (01/0>P)؛ به طوری که بر همه ابعاد انعطاف پذیری شناختی شامل ادراک کنترل پذیری، توجیه رفتار و گزینه های مختلف تاثیرگذار بوده است. هم چنین در مقایسه نتایج تاثیرات دو روش آموزشی مذکور بر بهبود انعطاف پذیری شناختی و ابعاد آن در زنان متاهل درگیر دلزدگی زناشویی تفاوت معناداری یافت نشد (01/0<p).

نتیجه گیری:

 لذا از یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش خودشففت ورزی و ذهنی سازی می تواند در روابط زوجی پرتنش ناشی از دلزدگی زناشویی به منظور افزایش آرامش و سلامت روانی مورد استفاده قرار گیرد.  </p).