کارکرد خواننده ی نهفته در پرورش قوه ی تخیل کودک در داستان های کودکانه ی صبحی سلیمان

در نقد معاصر باتوجه به برجسته شدن نقش خواننده در فرایند تولید متن و کاسته شدن سلطه نویسنده بر متن، نگاهی ویژه به موقعیت متن و توان تفسیری آن و همچنین موقعیت خواننده و نحوه دریافت وی می شود. در نقد ادبیات کودک بر این نکته تاکید دارد که هراندازه ادیب زمینه های حضور ذهنی خواننده/کودک را بیشتر فراهم نماید، آن متن رساتر است و از قابلیت خوانش چندباره ای برخوردار است. نقد خواننده محور اصالت ادبیات کودک را نه در نزد ادیب کودک و نه در درون متن، بلکه در هدف آن، یعنی خواننده دنبال می کند. بر همین اساس در پژوهش حاضر تلاش می شود با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی، داستان های کودکانه منتخب از صبحی سلیمان مورد خوانش قرار گیرد و شگردهای مورداستفاده جهت حضور ذهنی کودک در متن آن ها استخراج و تحلیل گردد. نتایج نشان می دهد در متن و محتوای داستان های موردبحث شکاف های ژرف ساختی وجود دارد که کودک باتوجه به طرح واره های ذهنی خود، آن ها را تکمیل می کند. بدین شکل که نویسنده در این داستان ها با استفاده از شگردهایی همچون سپیدنویسی، شکاف شخصیت پردازی ، ساختارهای دوبخشی، چرخش دورانی و پیش آگاهی قوه تخیل خواننده را برمی انگیزد و زمینه مشارکت او را در خلق و یا تکمیل بخش هایی از متن فراهم می آورد.