تاثیرگذاری طول مدت آموزش و پیوستگی دروس بر هوش هیجانی و خلاقیت فارغ التحصیلان، کاوشی در نظام های آموزش معماری

ارتباط مابین مدت زمان آموزش و چگونگی ارایه دروس در کلیتی یکپارچه و یا به صورت اجزایی مجزا و موازی، بر میزان یادگیری دانش آموختگان همواره مطرح بوده است. یکی از تجربیات عینی را می توان در روند تغییر نظام آموزش معماری از سال 1378 با تغییر مقطع از کارشناسی ارشد پیوسته به کارشناسی، مشاهده نمود. در این سیستم جدید با توجه به پراکندگی درس ها و عدم هماهنگی اساتید، در فرآیند آموزش معماری ناهماهنگی ایجاد شده و در نتیجه منجر به کاهش مهارت های فردی، خلاقیت و تربیت معمارانی ناکارآمدتر نسبت به فارغ التحصیلان دوره های قبل، گردیده است. سوال اصلی این پژوهش عبارت است از این که کدام یک از نظام های آموزش معماری تاثیر گذاری بیش تری بر هوش هیجانی و خلاقیت فارغ التحصیلان داشته اند. هدف اصلی این پژوهش ترکیبی، بررسی تاثیر دو شیوه آموزش معماری بلندمدت به صورت کارشناسی ارشد پیوسته و کوتاه مدت به صورت کارشناسی بر هوش هیجانی و خلاقیت فارغ التحصیلان معماری می باشد. برای گردآوری اطلاعات کمی از پرسش نامه هوش هیجانی برادبری و گریوز و پرسش نامه خلاقیت عابدی استفاده شده است که توسط 30 نفر از فارغ التحصیلان معماری کارشناسی ارشد پیوسته و30 نفر از فارغ التحصیلان معماری مقطع کارشناسی در دانشگاه آزاد تبریز تکمیل شده است. نتایج نشان می دهد که آموزش دروس معماری در نظام بلندمدت کارشناسی ارشد پیوسته موجب ارتقاء قابلیت های فردی و اجتماعی فارغ التحصیلان شده و هوش هیجانی آنان را ارتقا داده و با افزایش این مهارت ها ذهن معمار توانایی بیش تری در خلق ایده های جدید داشته و در نتیجه، آموزش بلندمدت معماری به شیوه ترکیبی به دلیل افزایش هوش هیجانی و خلاقیت معماران، آموزشی پویا و هدفمند می باشد.