بررسی و مقایسه سرعت گفتار در دو شرایط عادی و القای هیجان در افراد مبتلا به اختلال افسردگی و افراد غیر افسرده

مقدمه:

 سرعت گفتار یکی از جنبه های سیالی و روانی کلام است که در بیماران مبتلا به اختلال افسردگی با توجه به اختلال در کارکردهای اجرایی و شناختی، می تواند بر وضوح، روانی و ارتباطات عمومی فرد تاثیر بگذارد. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر القای تجارب هیجانی منفی بر سرعت گفتار در افراد مبتلا به اختلال افسردگی بود.

تعداد 150 نفر دانشجوی دانشگاه شیراز، به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه افسردگی بک پاسخ دادند. سپس بر اساس نمره برش و مصاحبه بالینی، 60 نفر انتخاب و در دو گروه افسرده و غیر افسرده جای گرفتند. از شرکت کنندگان خواسته شد تا در مرحله اول، یک متن بدون محتوای هیجانی و در مرحله دوم، یک قطعه فیلم با محتوای هیجانی منفی را مشاهده و بعد هر آنچه به ذهنشان می رسد، بازگو نمایند. درنهایت، داده های به دست آمده با استفاده از آزمون T مستقل تجزیه و تحلیل گردید.

یافته ها نشان داد که نمرات سرعت گفتار در افراد افسرده به میزان معنی داری کمتر از افراد غیر افسرده بود (P<0/001)، همچنین، نمرات این گروه در بافت القای هیجان منفی نیز به طور معنی داری کمتر از نمرات آن ها در شرایط عادی بود (P<0/001).

بر اساس نتایج، علاوه بر آن که میزان سرعت گفتار گروه افسرده در شرایط عادی، با افراد غیر افسرده تفاوت دارد، بافت و زمینه ای که فرد در آن قرار می گیرد نیز می تواند بر سرعت گفتار فرد اثر بگذارد که در افراد افسرده، به دلیل واکنش های هیجانی آن ها در پاسخ به محرک های محیطی، به وضوح خود را نشان می دهد.