بررسی رابطه جهت گیری هدف با وضعیت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی آبادان در سال 1401

جهت گیری هدف یکی از متغیرهای مهم در کیفیت فرایند یادگیری و پیشرفت تحصیلی افراد است. این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین جهت گیری هدف و پیشرفت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی آبادان انجام شد.

مطالعه حاضر توصیفی تحلیلی از نوع همبستگی و مقطعی بود که در سال 1401 انجام شد. روش نمونه گیری به صورت طبقه ای و خوشه ای بود. نمونه مطالعه 259 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی آبادان بودند. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه هدف گرایی تحصیلی بوفارد و همکاران (1998) و معدل دانشجو در ترم گذشته بود. داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS نسخه 26 و AMOS نسخه 24 تحلیل شدند.

یافته ها:

 میانگین سنی دانشجویان (2/4 ±) 24/3 سال و معدل ترم گذشته آن ها (1/25 ±) 16/57 بود. میانگین نمره مولفه پرهیز از شکست (4/11 ±) 20/32، عملکرد (5/58 ±) 14/08 و هدف-تسلط (3/82 ±) 9/43 بود. ضریب همبستگی نشان داد اگرچه رابطه مثبتی بین مولفه های هدف گرایی با پیشرفت تحصیلی وجود دارد، این روابط معنادار نیست. همچنین ضریب همبستگی نشان داد ترم تحصیلی رابطه مثبت و معناداری با مولفه های جهت گیری عملکردی و جهت گیری تسلط دارد، اما رابطه منفی آن با پرهیز از شکست معنادار نبود.

نتیجه گیری: 

بر اساس این مطالعه، بین سه مولفه جهت گیری هدف با پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری یافت نشد. پیشنهاد می شود برنامه ریزان آموزشی شرایط آموزشی را به نحوی فراهم کنند و ارتقا دهند که دانشجویان به سمت اهداف تسلطی و عملکردی حرکت کنند و از جهت گیری اجتنابی دور شوند.