ارتباط بین خستگی شغلی با کیفیت خواب در پرستاران بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی گلستان

خستگی پرستاران به صورت احساس ذهنی و چندبعدی از خستگی تعریف می شود که از نظر جسمی و ذهنی نافذ و حتی ممکن است با وجود دوره های استراحت نیز باقی بماند. در کنار خستگی، پرستاران بیش از گروه های شغلی دیگر از کمبود خواب و پایین بودن کیفیت آن رنج می برند. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین خستگی شغلی با کیفیت خواب در پرستاران انجام شد.

این مطالعه توصیفی همبستگی و از نوع مقطعی بود که در بیمارستان های آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی گلستان در سال 1400 انجام شد. 277 نفر از پرستاران پس از نمونه گیری به روش طبقه ای تصادفی و گرفتن کد اخلاق وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از پرسش نامه های خستگی شغلی سویدی SOFIو کیفیت خواب Pitsburg جمع آوری و با استفاده روش های آمار توصیفی و آزمون های ضریب همبستگی اسپیرمن، من ویتنی و کروسکال والیس در نرم افزار SPSS نسخه 23 تحلیل شد.

یافته ها:

 میانگین سنی پرستاران 4/8±28/75 سال و میانگین سابقه کار آن ها 6/4±66/5 سال بود. در کل، 68/6 درصد از پرستاران زن بودند. میانگین مجموع نمرات خستگی شغلی 22/5±53/18 به دست آمد و در سطح کمتر از حد متوسط ارزیابی شد. میانگین نمره کلی کیفیت خواب 1/77±18/14 بود که نشان دهنده کیفیت خواب ضعیف در پرستاران بود. نمره کلی خستگی شغلی و تمامی ابعاد آن با کیفیت خواب ارتباط معکوس و معناداری داشت.

نتیجه گیری:

 میزان خستگی شغلی در پرستاران کمتر از حد متوسط و کیفیت خواب آن ها ضعیف بود که با افزایش خستگی شغلی، کیفیت خواب کاهش یافت. پیشنهاد می شود راهکارهای فردی و سازمانی به منظور کاهش و رفع خستگی شغلی و بهبود کیفیت خواب اجرا شود.