مطالعه عوامل امید به زندگی بیماران مبتلا به سرطان با محوریت سبک زندگی اسلامی

سرطان، بیماری صعب العلاجی است که آگاهی از آن اضطرابی عمیق در بیماران مبتلا ایجاد می کند و امید به زندگی آنان را تحت تاثیر قرار می دهد. باتوجه به اینکه فرهنگ غالب در جامعه ایران از اسلام نشات می گیرد از این رو هدف پژوهش مطالعه عواملی است که در سایه سبک زندگی اسلامی موجب امید به زندگی در بیماران مبتلا به سرطان می شود.

این پژوهش کیفی و با روش پدیدارشناسی انجام گرفته است. داده ها از طریق مصاحبه های عمیق و نیمه ساختار یافته با 18 نفر از بیماران مبتلا به سرطان شهر تهران با روش نمونه گیری هدفمند، جمع آوری گردید و سپس از طریق روش تحلیل مضمون نسبت به تحلیل داده ها اقدامات لازم به عمل آمد.

نگرش مثبت، ایمان به خداوند، خانواده و ارتباطات اجتماعی، مضامین مشترک دو گروه در باب متغیر امید به زندگی هستند که این اشتراکات را می توان به دلیل حضور در جامعه یکسان و تحت تاثیر آموزش های یکسان بودن دانست.

نتایج تحقیق خبر از نقش اساسی و تاثیرگذار باورهای اعتقادی، خانواده و مثبت اندیشی در افزایش امید به زندگی بیماران مبتلا به سرطان می دهند.