بررسی تاثیر آموزش خود تنظیمی هیجانی بر خودکنترلی و شفقت بر خود(نمونه پژوهش دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان رشت)

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش خود تنظیمی هیجانی بر خودکنترلی و شفقت بر خود است.

جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر رشت در سال تحصیلی 1401-1400 بودند. از میان جامعه آماری با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و براساس نمره پرسشنامه ، پرسشنامه خودکنترلی (تانجی و همکاران، 2004)، و پرسشنامه شفقت خود (نف، 2003) در پیش آزمون، 45 دانش آموز که دارای ملاک های ورود و خروج بودند نمونه آماری را تشکیل دادند. این 45 نفر به طور تصادفی در 3 گروه 15 نفره (2 گروه آزمایش و یک گروه کنترل) گزینش شدند که برای گروه آزمایشی (A)، آموزش شفقت به خود و برای گروه دوم (گروه آزمایشی B)، آموزش خودتنظیمی هیجانی را دریافت کردند و گروه کنترل (C) در لیست انتظار قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. داده ها به کمک نرم افزار spss-22 تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که آموزش خود تنظیمی هیجانی به طور معناداری برخودکنترلی و شفقت بر خود تاثیر مثبت دارد.

بنابرین یادگیری و به کارگیری فنون به کار برده شده در این پروتکل درمانی موجب میشود که افراد به طور بالقوه بتوانند با زمان حال حاضر ارتباط برقرار کنند و رفتار خود را طوری تغییر دهند که یک زندگی ارزشمند را برای خود حفظ کنند.