مقایسه زاویه والگوس زانو و نوسان پاسچر در دو حالت با و بدون حمل کوله نظامی بین نظامیان با و بدون سندرم درد پتلوفمورال

 سندرم درد پتلوفمورال یک اختلال شایع اسکلتی- عضلانی با شیوع بالا در بین پرسنل نظامی است. تغییر الگوی حرکتی و اعمال بار می‌تواند افزایش نوسان پاسچر را در پی داشته باشد و منجر به توسعه سندرم درد پتلوفمورال در نظامیان شود. لذا هدف از مطالعه حاضر مقایسه زاویه والگوس زانو و اثر حمل کوله نظامی بر نوسان پاسچر در نظامیان با و بدون سندرم درد پتلوفمورال می‌باشد.

روش‌ها: 

در این مطالعه مورد شاهدی، 21 پرسنل نظامی مبتلا به سندرم درد پتلوفمورال با روش نمونه‌گیری هدفمند و در دسترس و 21 پرسنل نظامی سالم به روش جور کردن با گروه مورد، به صورت داوطلبانه شرکت کردند. شاخص‌های نوسان پاسچر که شامل طول مسیر جابجایی، انحراف معیار نوسانات داخلی- خارجی، انحراف معیار نوسانات قدامی- خلفی بودند به وسیله دستگاه توزیع فشار زبریس در دو وضعیت با و بدون حمل کوله نظامی مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین زاویه والگوس زانو در طی آزمون اسکات تک پا ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تی مستقل و تی همبسته در سطح معناداری 0/05 با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام شد.

یافته‌ها: 

نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که زاویه والگوس زانو، طول مسیر جابجایی، انحراف معیار نوسانات داخلی- خارجی، انحراف معیار نوسانات قدامی- خلفی، در هر دو وضعیت با و بدون حمل کوله نظامی در گروه مبتلا به سندرم درد پتلوفمورال به طور معناداری بیشتر از نظامیان سالم بود (0/05>P). مقایسه تغیرات متغیرهای مرکز فشار در طی آزمون تعادل ایستا و تعادل ایستا همراه با حمل کوله نظامی نیز بین دو وضعیت تغییرات معناداری وجود داشت (0/05>P).

نتیجه‌گیری: 

با توجه به نتایج مطالعه حاضر، نظامیان مبتلا به سندرم درد پتلوفمورال که دارای افزایش زاویه والگوس زانو بودند نوسان پاسچر و تغییرات بیشتری در شاخص‌های نوسان پاسچر در مقایسه با نظامیان سالم داشتند که می‌تواند ناشی از تغییر استراتژی‌های کنترل پاسچر و تغییر الگوی حرکتی نظامیان مبتلا به سندرم درد پتلوفمورال باشد. توجه به این تغییرات در ارایه برنامه درمانی مناسب برای پیشگیری از آسیب دیدگی مجدد و تغییرات ثانویه در نظامیان مبتلا به سندرم درد پتلوفمورال ضروری می‌باشد.