تاثیر عصاره پوست لیمو عمانی بر آسیب کبدی ناشی از بی حرکتی مزمن در موش های صحرایی نر

پژوهش های پیشین نشان داده اند که بی حرکتی مزمن می تواند با القا استرس اکسیداتیو به آسیب کبدی منجر شود. لیمو عمانی (Citrus aurantifolia) دارای خواص ضد اکسیدانی، ضدالتهابی، ضد آپوپتوتیک و هم چنین اثر محافظتی بردستگاه عصبی و قلبی- عروقی می باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر عصاره هیدرواتانلی پوست لیمو عمانی بر آسیب کبدی ناشی از بی حرکتی مزمن در موش های صحرایی است.

در این مطالعه تجربی، 20 موش صحرایی نر نژاد ویستار به گروه های شاهد، تیمار با پوست لیمو، بی حرکتی مزمن و بی حرکتی مزمن-پوست لیمو تقسیم شدند. گروه های بی حرکتی مزمن به مدت 21 روز متوالی، روزانه 6 ساعت، در مقیدکننده قرار گرفتند. در همین مدت، گروه های تیمار با پوست لیمو، عصاره هیدرواتانلی پوست لیمو را (400 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) به صورت گاواژ دریافت کردند. در پایان دوره، سطوح فعالیت آنزیم های کبدی و هم چنین سطح مالون دی آلدهید کبد اندازه گیری شد.

سطح مالون دی آلدهید در کبد موش های صحرایی گروه بی حرکتی مزمن (0/045±0/532) در مقایسه با شاهد (0/02±0/349) به طور معنی داری بالاتر بود. فعالیت آنزیم های آلانین آمینوترانسفراز (4/58±51/61)، آسپارتات آمینوترانسفراز (8/12±123/07) و آلکالین فسفاتاز (13/96±310/62) نیز در سرم موش های صحرایی بی حرکت، در مقایسه با شاهد (به ترتیب 2/98±29/77، 7/03±73/10 و 7/00±209/53)، افزایش معنی دار داشت و با نفوذ سلول های التهابی به پارانشیم کبدی همراه بود. سطح مالون دی آلدهید (0/004±0/407) و فعالیت آنزیم های کبدی در گروه بی حرکتی مزمن-پوست لیمو به طور معنی داری کمتر از گروه بی حرکت بود (آلانین آمینوترانسفراز 2/29±35/73، آسپارتات آمینوترانسفراز 5/76±82/04 و آلکالین فسفاتاز 15/91±231/0).

عصاره پوست لیمو با مهار استرس اکسیداتیو به عنوان یک عامل محافظت کننده کبدی عمل نموده و می تواند کبد را از آسیب های ناشی از بی حرکتی مزمن محافظت می کند.