بررسی و سنجش بافت های کلامی در رمان قلب اللیل بر اساس مدل شایستگی های ارتباطی باکمن

مطالعات گفتمانی و پژوهش های ارتباطی حاضر اغلب بر اساس ارتباطات زبانی و کلامی نمود می یابد که در این راستا نوع عملکرد متکلمان و نیز چگونگی توسعه شایستگی ارتباطی میان آن ها بر اساس بافتار گفتمانی اهمیت می یابد. چنین توسعه های زبانی دال بر وجود ارتباطات هستند که بر توانایی برقراری ارتباط معنادار در محدوده شیوه های موثر تعامل اشاره دارند. در الگوی توسعه شایستگی ارتباطی، رویکرد باکمن به جهت نگرش خاص وی به شایستگی های سازمانی و عملگرایی موردتوجه قرار گرفته است. باکمن به فراخور این شایستگی، معیارهای زبانی، گفتمانی، روان شناختی و موقعیتی را به عنوان لایه های کاربردی مطرح می سازد؛ اما آنچه اهمیت این بحث را در جستار حاضر پررنگ تر می سازد، قابلیت سنجش مولفه های مزبور در بافت رمان قلب اللیل است. در این مقاله نخست مفاهیم اولیه بحث شایستگی به صورت تخصصی مورد بررسی قرار گرفته است و سپس این مفاهیم در قالب ساختارهای ارتباطی رمان قلب اللیل تحلیل و ارزیابی شده اند. رمان حاضر سرگذشت شخصیت هایی است که به تناسب شرایط و موقعیت های اجتماعی دست به کنش ها و عواملی می زنند که متاثر از شرایط اجتماعی حاضر در تقابل با یکدیگر به بیان گفتارهای کلامی خاصی می پردازند. با مدنظر داشتن این وجوه زبانی از رمان، سعی بر آن شده است تا با بهره گیری از روش توصیفی- تحلیلی، ارزیابی و سنجش دقیقی از هر یک از مولفه های مزبور در نمونه های منتخب از رمان ارایه شود. .