مقایسه تغییرات برون ده قلبی در 2 روش بیهوشی با هالوتان و پروپوفول در بیماران تحت عمل ترمیم روتاتورکاف در وضعیت نشسته با روش غیر تهاجمی

یکی از مهم ترین وظایف متخصص بیهوشی نگه داری برون ده قلبی در محدوده طبیعی، جهت اطمینان از خون رسانی کافی به بافت ها و اعضای حیاتی طی اعمال جراحی است. تغییر علائم همودینامیک و شاخص های قلبی از جمله برون ده قلبی، در اثر تجویز داروهای بیهوشی و نیز در اثر تغییرات وضعیت بدن طی اعمال جراحی مختلف، همواره از مسایل مهم و مورد توجه در این رشته می باشد. هدف از این مطالعه تعیین ارجحیت یکی از 2 روش استنشاقی یا وریدی برای بیماران در وضعیت نشسته از نظر کافی بودن خون رسانی به اعضای حیاتی، بوده است. در این تحقیق ترکیب 2 عامل جدا از هم یعنی وضعیت نشسته و نوع بیهوشی، در 38 بیمار که تحت 1 نوع عمل جراحی مشابه روی شانه(ترمیم روتاتورکاف) قرار گرفته بودند، بررسی شد. بیماران پس از القای بیهوشی مشابه، به صورت تصادفی در 2 گروه بیهوشی استنشاقی(هالوتان) و وریدی(پروپوفول) قرار گرفتند و برون ده قلبی آن ها با استفاده از روش غیرتهاجمی در دقیقه های مختلف طی عمل جراحی، اندازه گیری شد. در نهایت تفاوت آماری معنی داری بین میانگین برون ده قلبی در 2 گروه به دست نیامد و فرضیه ای جهت ارجحیت یکی از روش های بیهوشی ذکر شده بر دیگری در بیماران با وضعیت نشسته به اثبات نرسید.