نقش میانجی اشتیاق شغلی در مدل رفتارهای کاری نوآورانه بر اساس توانمندسازی روان ‏شناختی

با توجه به محیط کسب و کار در حال تغییر، سازمان‏ ها مجبورند نوآوری را به عنوان یک پیش ‏نیاز ضروری برای افزایش کارایی، بهره ‏وری و پایداری خود در نظر بگیرند. در این راستا، آن‏ ها باید توجه بیشتری به افزایش اشتیاق شغلی، توانمندسازی روان ‏شناختی و تحریک رفتارهای کاری نوآورانه داشته باشند. لذا این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجی اشتیاق شغلی در مدل رفتارهای کاری نوآورانه بر اساس توانمندسازی روان‏ شناختی انجام شد. این پژوهش از لحاظ هدف جزء تحقیقات کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری داده ها جزء تحقیقات کمی از نوع همبستگی به شمار می ‏رود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان زن و مرد شرکت نفت مناطق مرکزی ایران در سال 1401 تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه‏ گیری تصادفی ساده تعداد 345 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. داده های این پژوهش با استفاده از پرسشنامه ‏های استاندارد توانمندسازی روان ‏شناختی Spritzer and Mishra's (1995)، اشتیاق شغلی، Salonava and Shoufeli (2001) و رفتار کاری نوآورانه Dijang and Denhartog (2010) جمع ‏آوری شدند. بر اساس نتایج پژوهش تاثیر توانمندسازی روان‏ شناختی بر اشتیاق شغلی 380/0، بر رفتارهای کاری نوآورانه 297/0 و تاثیر اشتیاق شغلی بر رفتارهای کاری 352/0 بوده است (001/0>p). بعلاوه نتایج نشان داد که توانمندسازی روان ‏شناختی به واسطه اشتیاق شغلی بر رفتارهای کاری نوآورانه به میزان 667/0 تاثیر دارد (05/0>p). بنابراین همه متغیرها به صورت مثبت و مستقیم بر همدیگر تاثیرگذار بوده ‏اند (001/0>p). این پژوهش درک اهمیت توانمندسازی روان‏ شناختی به عنوان یک پیش‏نیاز ضروری برای رفتارهای کاری نوآورانه کمک می‏ کند و بینش جدیدی را برای سازمان ‏ها ارایه می‏دهد تا رفتارهای کاری نوآورانه کارکنان را تشویق کنند.