مقایسه تاثیر فیتوهورمون GR24 و دو گونه قارچی به تنهایی و در ترکیب با هم در افزایش مقاومت دو رقم گوجه فرنگی نسبت به بیماری پژمردگی فوزاریومی

در این تحقیق تاثیر فیتوهورمون استریگولاکتون و دو گونه قارچ در القاء مقاومت دو رقم گوجه فرنگی نسبت به بیماری پژمردگی فوزاریومی در شرایط گلخانه ای مورد بررسی قرار گرفت. در این آزمایش از دو رقم گوجه فرنگی شامل کاپتین و 4129 و تیمارهای قارچTrichoderma reesei، Rizophagus irregularis و فیتوهورمون GR24 (6-10 میکرومولار) استفاده شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار و در سه بازه زمانی بعد از مایه زنی عامل بیماری (صفر، 7، 15 و 35 روز) اجرا شد. تاثیر تیمارهای مورد بررسی روی تغییرات چند آنزیم آنتی اکسیدانی، فنل، پروتیین کل و همچنین شدت بیماریزایی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از چهار بازه زمانی نشان داد که بیشترین مقدار هر سه آنزیم با مقادیر متفاوت برای دو رقم در بازه زمانی 35 روز بعد از مایه زنی اتفاق می افتد. در مقایسه تیمارهای اعمال شده در این بازه زمانی، در بین تیمارهای ترکیبی و انفرادی به ترتیب کاربرد همزمان سه عامل مورد بررسی در مقایسه با سایر تیمارها، اثر قابل ملاحظه ای را در افزایش پارامترهای اندازه گیری شده نشان دادند. با توجه به نتایج این تحقیق، چنین پیشنهاد می شود که کاربرد هر سه عامل به صورت ترکیبی می تواند علاوه بر ایجاد مقاومت به بیماری، به عنوان عامل محدودکننده رشد قارچ بیمارگر در داخل گیاه در نظر گرفته شود.