ارائه الگوی ساختاری سکوت سازمانی بر اساس سبک های رهبری و عدالت سازمانی

امروزه سرمایه انسانی مهم ترین سرمایه سازمان محسوب می شود و مدیران با آگاهی از اهمیت و نقش این سرمایه، درصدد ایجاد مزیت رقابتی برای سازمان خود هستند؛ پژوهش حاضر با هدف ارایه الگوی ساختاری سکوت سازمانی بر اساس سبک های رهبری و عدالت سازمانی در دانشگاه آزاد اسلامی شهر تهران انجام گرفته است.

روش شناسی: 

این پژوهش از نوع کاربردی، توصیفی- همبستگی است و جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی شهر تهران در سال 1396- 1395 بود که از جامعه مذکور به حجم 8021 نفر، با استفاده از جدول کرجسی و مورگان 367 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها، از پرسشنامه سکوت سازمانی واکولا و بورادس (2005)، سبک رهبری چندعاملی باس و اولیو (1997) و عدالت سازمانی نیهوف و مورمن (1998) استفاده شده بود؛ برای تحلیل داده ها از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شده است.

نتایج نشان داد که سبک رهبری تبادلی و تحولی به صورت مثبت و معنادار سبک رهبری عدم مداخله به صورت منفی سکوت سازمانی را پیش بینی می کند، عدالت سازمانی به صورت مثبت و در سطح معناداری سکوت سازمانی را پیش بینی می کند و همچنین عدالت سازمانی رابطه بین سبک رهبری عدم مداخله و سکوت سازمانی را به صورت منفی و رابطه بین سبک رهبری تحولی و سبک رهبری تبادلی و سکوت سازمانی را به صورت مثبت و معنادار میانجیگری می کند.

نتایج تحقیق مدلی از عوامل موثر بر سکوت سازمانی بر اساس سبک های رهبری و عدالت سازمانی ارایه می کند.