تعیین وضعیت ادراک پرستاران و مادران از ارتباط پرستارمادر در بخشهای نوزادان بیمارستانهای منتخب استان بوشهر

ارتباط پرستار-مادر، یکی از چالش های بخش های نوزادان به شمار رفته و بسیاری از بحث های اخلاقی در این بخش ها نیز ناشی از مشکلات ارتباطی بین مادران و پرستاران می باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین وضعیت ادراک پرستاران و مادران نوزادان بستری از ارتباط ‏پرستار-مادر در بخش های نوزادان بیمارستان های منتخب استان بوشهر ‏در سال 1400‏ انجام شد.

این مطالعه توصیفی-مقطعی بر روی ‏پرستاران و مادران دارای معیارهای ورود به مطالعه، به روش سرشماری طی دو ماه در شش بیمارستان استان بوشهر انجام شد. برای جمع آوری داده ها از فرم اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه های ادراک پرستاران و مادران از ارتباط پرستار-مادر استفاده شده که روایی و پایایی آن ها در مطالعات قبلی تایید شده است. داده های جمع آوری شده از  ‏104 پرستار و 236 ‏مادر، توسط ‏SPSS‏ نسخه 24 مورد بررسی قرار گرفت.

میانگین نمره ادراک مادران از ارتباط پرستاران، ‏‏12/82‏±‏‏59/27 و میانگین نمره ادراک پرستاران از ارتباط با مادران، ‏‏9/57‏±‏‏73/37 بود. همچنین ارتباط آماری معناداری بین بخش بستری نوزاد و سن بارداری وی با میانگین نمره ادراک مادران از ارتباط پرستاران دیده شد. بین وضعیت استخدامی پرستاران با میانگین نمره ادراک آنها از ارتباط با مادران نیز ارتباط آماری معناداری یافت شد.

ادراک مادران از ارتباط پرستار-مادر در سطح متوسط و ادراک پرستاران در سطح بالا بود. با توجه به تفاوت موجود میان ادراک آنها، برنامه ریزی برای ارتقای نقش پرستاران و تقویت مهارت های ارتباطی آنها در راستای رویکرد مراقبت خانواده-محور ضروری به نظر می رسد. پیشنهاد می شود مسیولین حرفه پرستاری، بسترهایی را برای این امر از طریق آموزش پرستاران و آشنایی بیشتر آنها با نیازهای مادران نوزادان بستری فراهم نمایند.