بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود تعامل والد- کودک به روش لندرث بر کیفیت خواب و دلبستگی با والدین و همسالان در کودکان وابسته به اینترنت دوره دوم ابتدایی شهر کرمان

افزایش کاربرد اینترنت توسط کودکان، سبب وابستگی به اینترنت و تضعیف روابط بین فردی، دلبستگی ناایمن و اختلال خواب می شود. این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود تعامل والد- کودک (به روش لندرث) بر کیفیت خواب و دلبستگی با والدین و همسالان در کودکان وابسته به اینترنت دوره دوم ابتدایی شهر کرمان انجام شد.  پژوهش حاضر، نیمه تجربی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهر کرمان در سال تحصیلی 1400- 1399 جامعه پژوهش بودند. با روش نمونه گیری تصادفی، 72 نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. گروه مداخله آموزش مهارت های فرزندپروری و تعامل والد- کودک به روش لندرث (10 جلسه هفتگی 90 دقیقه ای) را دریافت کردند. در گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. داده ها توسط پرسشنامه های اعتیاد به اینترنت یانگ، کیفیت خواب Pittsburgh و دلبستگی به والدین و همسالان (Armsden و Greenberg) جمع آوری، و توسط آزمون های تی مستقل و زوجی، مجذور کای ،آزمون لوین و نان پارامتریک تحلیل شد. : نتایج حاکی از کاهش اعتیاد به اینترنت (قبل 04/4±14/88، بعد از مداخله 44/5±14/75)، بهبود کیفیت خواب (قبل 62/2±75/1، بعد از مداخله 77/0±5/0) و ارتقای ارتباط والد-کودک (قبل 05/4±56/30، بعد از مداخله 18/4±58/49)، کودک- همسال (قبل 78/4±83/31، بعد از مداخله 19/6±5/37) در گروه مداخله بود. (05/0>p) درمان حاضر، منجر به اصلاح روابط کودک با والد و همسالان، کاهش وابستگی به اینترنت و بهبود وضعیت خواب شد. بنابراین، می توان از آن به عنوان روشی برای ایجاد دلبستگی ایمن کودک و کاهش وابستگی به اینترنت و پیامدهای آن سود جست.