مقایسه دانش کارورزان طب اورژانس در مدیریت تندتپشی های شایع قبل و بعد از آموزش به روش مدل محور و سخنرانی: یک مطالعه نیمه تجربی قبل و بعد از مداخله

امروزه، بیماری های قلب و عروق، شایع ترین علل مرگ و میر است. تاکی کاردی، معمولا یک اورژانس طبی است که نشان دهنده دیس ریتمی قلب، می باشد. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه دانش کارورزان طب اورژانس در مدیریت تند تپشی های شایع قبل و بعد از آموزش، به روش مدل محور و سخنرانی می باشد.

‏در این پژوهش نیمه تجربی، قبل و بعد از مداخله، تعداد 122 کارورز طب اورژانس (1399)، وارد مطالعه شدند. دانشجویان، به صورت تصادفی در دو گروه، کارگاه آموزشی مدل محور (60 نفر) و سخنرانی(62 نفر)، تقسیم شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات در این تحقیق، بر اساس پرسشنامه محقق ساخته بود، که روایی و پایایی آن (آلفای کرونباخ=85%) مورد تایید واقع شده بود. پرسشنامه، توسط هر دو گروه از دانشجویان، به صورت قبل از شروع و بعد از اتمام مداخله، تکمیل گشت. تجزیه و تحلیل اطلاعات، با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20، آمارهای توصیفی (درصد، میانگین و انحراف معیار) و آزمون های استنباطی (من ویتنی و ویلکاکسون)، صورت گرفته است؛ آن گونه که در تمامی محاسبات، مقدار 05/0 ، به عنوان سطح معنادار، در نظر گرفته شد.

میانگین نمره آزمون مدیریت تندتپشی ها، پس از آموزش در گروه سخنرانی، برابر با 9/1±8/6 (از 13 نمره) و میانگین نمره آزمون مدیریت تندتپشی ها، پس از آموزش در گروه کارگاه آموزشی مدل محور، برابر 5/1±9/6 (از 13 نمره)، بود. طبق آزمون ناپارامتریک من ویتنی، تفاوت آماری معناداری، از نظر میانگین نمره آزمون مدیریت تندتپشی ها، پس از آموزش میان دو گروه کارگاه آموزشی مدل محور و گروه سخنرانی، وجود داشت؛(001/0P=) همچنین حد وسط  نمره آزمون مدیریت تندتپشی ها، پس از آموزش در گروه کارگاه آموزشی مدل محور، بالاتر بود.

به نظر می رسد که استفاده از روش مدل محور(کارگاه عملی، با مولاژ و استفاده از سناریوی بالینی)، می تواند بر دانش کارورزان طب اورژانس، در مدیریت تندتپشی های شایع، قبل و بعد از آموزش، نسبت به روش سخنرانی، اثربخشی بیشتری داشته باشد؛ بنابراین استفاده از روش مدل محور، می تواند سبب افزایش دانش کارورزان طب اورژانس گردد.