ارائه مدل مسئولیت پذیری بر اساس سبک های هویت با نقش میانجی گری خودپنداره در دانشجویان دانشگاه های تهران

پژوهش حاضر با هدف تعیین مدل پیش بینی مسیولیت پذیری بر اساس سبک های هویت با نقش میانجی گری خودپنداره در دانشجویان دانشگاه های تهران انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع همبستگی با شیوه تحلیل مسیر با مشارکت 411 نفر از دانشجویان در حال تحصیل دانشگاه های تهران، شهید بهشتی و آزاد واحد علوم تحقیقات در سال 1401 انجام شد. نمونه گیری به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی بود. داده ها با استفاده از پرسشنامه های مسیولیت پذیری، سبک های هویت و مقیاس خودپنداره جمع آوری شدند. تحلیل داده ها در نرم افزار AMOS -24 با استفاده از روش تحلیل مسیر انجام شد.

بین سبک های هویت اطلاعاتی و هنجاری و همچنین خودپنداره با مسیولیت پذیری همبستگی مثبت و معنی دار و بین سبک هویت سردرگم/اجتنابی با مسیولیت پذیری همبستگی منفی و معنی دار وجود داشت (01/0>p).  همچنین ضرایب مربوط به تاثیر غیرمستقیم سبک هویت اطلاعاتی (028/0=β، 17/5=t)، سبک هویت هنجاری (047/0=β، 32/4=t) و سبک هویت سردرگم/اجتنابی (056/0-=β، 27/3-=t) با میانجی گری خودپنداره بر مسیولیت پذیری معنی دار بود(05/0>p). ضرایب مسیر مستقیم هرسه سبک هویت نیز در پیش بینی مسیولیت پذیری معنادار بود (01/0>p).

مطالعه نشان داد مسیولیت پذیری بر اساس سبک های هویت قابل پیش بینی بود. همچنین نقش میانجی خودپنداره در رابطه سبک های هویت با مسیولیت پذیری مورد تایید قرار گرفت