پیش بینی تنیدگی شغلی بر اساس کیفیت زندگی کاری و مهارت های ارتباطی در پرستاران بیمارستان های پذیرنده بیماران کرونا

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی تنیدگی شغلی بر اساس کیفیت زندگی کاری و مهارت های ارتباطی در پرستاران بود. روش پژوهش برحسب هدف بنیادی و برحسب گردآوری اطلاعات توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه پرستاران شهر تهران با جمعیت 3500 نفری بوده است که در بخش بیماران کرونایی در بیمارستان مشغول به کار بودند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه تنیدگی شغلی موسسه سلامت و ایمنی انگلستان و پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی کاری والتونو پرسشنامه مهارت های ارتباطی کویین دام استفاده شد. نتایج رگرسیون هم زمان نشان داد کیفیت زندگی کاری و مهارت های ارتباطی می توانند عملکرد شغلی را پیش بینی کنند. با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت کیفیت زندگی کاری و مهارت های ارتباطی پرستاران بر میزان تنیدگی شغلی آنان تاثیرگذار است. با در نظر گرفتن قدرت پیش بینی کنندگی مهارت های ارتباطی در رابطه با تنیدگی شغلی، می توان چنین مهارت هایی را به پرستاران آموزش داد تا از تنیدگی و استرس شغلی شان کاسته شود.