تعیین میزان ناپدید شدن و حلالیت شکمبه ای کلسیم، فسفر، سدیم، منیزیم و پتاسیم از برخی ‏مواد خوراکی و مکمل های کلسیمی ‏

هدف از این تحقیق بررسی میزان ناپدید شدن (آزادسازی یا حلالیت) شکمبه ای عناصر معدنی (کلسیم، فسفر، منیزیم، سدیم و پتاسیم) از مواد خوراکی (کاه گندم، تفاله چغندر قند، یونجه، سیلو و سبوس گندم) و مقایسه ناپدید شدن پنج نوع مکمل معدنی (مونو کلسیم فسفات، دی کلسیم فسفات، کربنات کلسیم، پودر صدف و آهک) بود. آنالیز بخش خوراک ها با آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی 5 خوراک و 5 مکمل های معدنی) با چهار تکرار انجام شد. بررسی میزان ناپدید شدن شکمبه ای عناصر معدنی از مواد خوراکی نشان داد که به جز کلسیم بخش زیادی از عناصر معدنی در خوراک ها در زمان صفر آزاد شد (05/0<p). بررسی ها نشان داد که با افزایش زمان انکوباسیون میزان ناپدیدشدن افزایش یافت. ترتیب ناپدید شدن عناصر به صورت پتاسیم، فسفر، کلسیم، سدیم و منیزیم اتفاق افتاد و در کل زمان های انکوباسیون بیشترین میزان ناپدید شدن برای پتاسیم و کمترین میزان آزادشدن برای منیزیم بود (05/0<p). بیشترین میزان ناپدید شدن در زمان 72 ساعت انکوباسیون برای پتاسیم خوراک یونجه بدست آمد (05/0<p). در بخش دیگر آزمایش بیشترین میزان ناپدید شدن در کل زمان های انکوباسیون مربوط به مونوکلسیم فسفات و کمترین برای کربنات کلسیم بود (05/0<p). همچنین مونوکلسیم فسفات بالاترین و کربنات کلسیم کمترین میزان ناپدید شدن بخش محلول را داشت و اختلاف معنی دار بین موادمعدنی آزمایشی برای تجزیه پذیری موثر ماده خشک در نرخ های عبور 2، 5 و 8 درصد بود (05/0<p). در کل میزان ناپدیدشدن پتاسیم در تمام مواد خوراکی و در کلیه زمان های انکوباسیون بیشترین بود و مونو کلسیم فسفات دارای بیشترین میزان فراسنجه های ناپدیدشدن در شکمبه بود.