غربالگری نتاج حاصل از تلاقی برخی ارقام دانه دار و بی دانه انگور به منظور شناسایی نژادگان های بی دانه برتر

برنامه به نژادی انگور در پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران در سال 1375 با تلاقی هفت رقم والد مادری دانه دار (موسکات سیاه، تبرزه، دیزماری، الحقی، قزل اوزوم، رجبی سفید و علی بابا) و چهار رقم والد پدری بی دانه از ارقام داخلی (بی دانه سفید، بی دانه قرمز، یاقوتی و عسکری) آغاز شد و در سال های 1398 و 1399 به ترتیب 223 و 276 نژادگان از آن با تربیت بوته ای (خزنده) مورد ارزیابی صفات کمی و کیفی قرار گرفتند. زمان گلدهی و صفات مربوط به میوه و بذر اندازه گیری و ثبت شد. براساس نتایج، بیشترین درصد ضریب تنوع در تعداد بذور شناور و ته نشین شده یک حبه، رنگ و وزن خشک یک حبه، وزن خوشه و کمترین ضریب تنوع مربوط به pH عصاره میوه و عرض حبه بود. بین صفت حبه با شاخص دانه داری همبستگی مثبت وجود داشت. میزان بی دانگی در سال اول 93/17 % و در سال دوم 05/9 % بود و وزن تر بذر یک حبه در کلاس های بی دانه، تا حدی بی دانه، تا حدی دانه دار و دانه دار در سال دوم به ترتیب 02/0، 05/0، 07/0 و 1/0 ثبت شد. در مقایسه با والدین پدری و گروه شاهد و با توجه به وزن و اندازه حبه و صفت بی دانگی در سال 1398 نژادگان های G135 ،H126 ،H139 ،H171 و در سال 1399 نژادگان های B60 ،D66 ،H124 ،H139 برتر ارزیابی شدند. همچنین در این پژوهش نژادگان های نسبتا بی دانه E147 ،G110 ،C88 ،I67 ،F125  با توجه به صفات مطلوب به عنوان نژادگان های برتر انتخاب شدند. در نهایت نژادگان های بی دانه H139 با وزن حبه 6/2 گرم و D66 با وزن حبه 3/3 گرم برای مطالعه بیشتر و معرفی به عنوان ارقام جدید توصیه می شوند.