اثر دراز مدت لوزارتان بر مهار تغییرات تعدادی و حجمی گلومرولهای کلیه در رتهای دیابتی نفرکتومی یکطرفه (مطالعه استریولوژیک)

نفروپاتی دیابتی یکی از علل مرحله نهایی بیماری کلیوی است. به علت هیپرگلیسمی در کلیه آنژیوتانسین II بطور موضعی افزایش یافته و موجب القا ضایعات کلیوی بویژه ضایعات گلومرولی می شود. در این تحقیق گیرنده نوع 1 آنژیوتانسین (AT1) II توسط لوزارتان بلوکه و تاثیر این دارو در مهار ضایعات کلیوی بطور کمی ارزیابی گردید.
در این مطالعه تجربی 24 رت نر دو ماهه نفرکتومی چپ گردیده و بطور تصادفی به سه گروه 8 تایی تقسیم شدند. سپس با تزریق آلوکسان (120mg/kg زیر جلدی) در گروه های دوم و سوم دیابت القا گردید. 5 روز بعد از القا دیابت به گروه سوم مدت 8 هفته لوزارتان (5mg/kg/ay) از راه دهان داده شد. سپس کلیه حیوانات تمام گروه ها برداشته و فیکس گردید. هر کلیه به اسلایسهایی با ضخامت یک میلی متر بریده (نمونه گیری تصادفی سیستماتیک) و بعد از پردازش بافتی از هر اسلایس زوج برش با ضخامت 5 میکرون تهیه و با روش PAS رنگ آمیزی شدند. با استفاده از روش کاوالیری و دایسکتور فیزیکی حجم کلیه، حجم گلومرولها و تعداد گلومرولها در هر کلیه برآورد گردید. تفاوت میانگینهای متغیرها در بین گروه ها با نرم افزار SPSS12 و روش آماری Mann withney درP<0.05 ارزیابی گردید.
نتایج بدست آمده نشان دادند درمان با لوزارتان در گروه درمانی نسبت به گروه دیابتی بدون درمان در هر سه متغیر حجم کلیه، حجم گلومرولها و تعداد گلومرولها تفاوت معنی داری داشته است (P<0.05) و توانسته است در مهار ضایعات موثر باشد.
مصرف لوزارتان در دز پایین و درازمدت در رتهای دیابتی - نفرکتومی یکطرفه توانسته است بطور معنی داری در جلوگیری از افزایش حجم کلیه (حدود 84%) تاثیر داشته و افزایش حجم گلومرولی را 67% مهار و در جلوگیری از کاهش تعداد گلومرولها حدود 68% موثر باشد. برای حصول نتایج بهتر ترکیب درمانی با داروهای دیگر پیشنهاد می گردد.